Ducati Scrambler 800 vs. Husqvarna Svartpilen 801 w porównaniu

Proszę sobie wyobrazić, że przez siedem dni jesteście w podróży po Bałkanach. Nie w wygodnym autokarze, o nie! Siedzicie na siodle motocykla, który przenosi was przez cztery kraje, od wąskich uliczek Budapesztu po zapierające dech w piersiach wybrzeża Adriatyku. Ponad 2500 kilometrów czystej motocyklowej ekstazy! Czy to nie brzmi jak mokry sen każdego entuzjasty jednośladów? Dokładnie taka jest Balkan-Rallye, i właśnie tutaj przetestowaliśmy między innymi dwa motocykle, które nie mogłyby być bardziej różne, ale mimo to równie mocno podbiły nasze serca: Ducati Scrambler 800 ICON i Husqvarna Svartpilen 801.

Czym jest Balkan Rally?

Balkan Rally to nie jest zwykła motocyklowa wycieczka, lecz mieszanka przygody, retro-uroku i ekskluzywnej przyjemności. Początkowo zaprojektowana dla samochodów zabytkowych, z biegiem lat impreza otworzyła się również na klasyczne motocykle i retro-bikes. Start odbywa się tradycyjnie w Budapeszcie, skąd uczestnicy wyruszają malowniczymi trasami przez Bałkany aż do wybrzeża w regionie Kotor. Organizatorzy stawiają na najwyższy komfort – etapy kończą się zawsze w wyselekcjonowanych, luksusowych hotelach. Towarzyszy im mobilna kawiarnia z espresso oraz wieczorne degustacje szampana i wina, co tworzy stylowy program towarzyszący, sprzyjający wymianie doświadczeń z entuzjastami samochodów i motocykli. Ale to nie wszystko: podczas codziennych etapów uczestnicy muszą określić czas przybycia, rozwiązując zagadki i wykonując foto-wyzwania. Zbyt szybka lub zbyt wolna jazda skutkuje punktami karnymi – chodzi więc o doskonałą równowagę. Mimo że rally jest skoncentrowane na samochodach, motocykliści czują się w tej grupie mile widziani, ponieważ luźna atmosfera i różnorodne zadania czynią rally wyjątkowym doświadczeniem, które wykracza daleko poza zwykłą wycieczkę. Również w 2025 roku Balkan Rally zaskoczy nowymi trasami i wyzwaniami – wydarzenie, które powinno znaleźć się na liście każdego miłośnika retro i motocykli.

Więcej informacji o rally.

Wyposażenie ekipy 1000PS na Balkanrally 2024

Cała ekipa postawiła na luźne ubrania w stylu retro od Held podczas podróży. Szczególnie warto wspomnieć o Sirmione Gore Tex Sneaker oraz świetnej skórzanej kurtce Jester.

Dla wszystkich motocykli używaliśmy tego samego rozwiązania bagażowego: Legend Gear Hecktasche od SW-Motech. Oferuje ona różnorodne możliwości mocowania i jest bardzo przystępna cenowo oraz kompaktowa. Torba musiała wytrzymać prawie 3.000 km na 8 różnych motocyklach w trudnych warunkach pogodowych!

Przed rally dokładnie impregnowaliśmy nasze ubrania za pomocą PROTEX Spray od MOTOREX. Podczas rally korzystaliśmy z małych i ponownie napełnianych mini-spraye do łańcuchów od MOTOREX.

Komunikacja tym razem działała doskonale. Cały zespół był połączony za pomocą urządzeń Cardo Packtalk. Baterie wytrzymywały cały dzień, a urządzenia były w 100% wodoodporne. Jakość dźwięku była świetna, a kombinacja "nawigacji" + "muzyki" + "komunikacji" działała bez problemu. Nawet sporadyczne rozmowy telefoniczne nie przeciążały systemu. Gorąco polecamy na wielkie przygody w grupie!

Cały zespół postawił na kask HJC V10. Kask oferuje różnorodne opcje wzornictwa i doskonale pasował do naszych pięknych motocykli. Podczas długiej trasy cieszyliśmy się wysokim komfortem noszenia.

Do nawigacji mieliśmy dostęp do roadbooków od organizatorów. Staraliśmy się jednak jak najdokładniej odwzorować przebieg trasy za pomocą Calimoto. Podczas podróży do Budapesztu, a zwłaszcza podczas powrotu z Kotoru, ze względu na pogodę wybraliśmy "najszybszą" opcję autostrady. Kto chce przejechać trasę przy dobrej pogodzie, powinien ustawić suwaki w Calimoto na "kręte" dla tych odcinków. Oto link do ogólnego przebiegu trasy.

Ekipa 1000PS na Balkanrally 2024

• Amelie
• Mex
• Poky
• Philipp
• Carlos
• Marcel
• Wolfgang Weiß
• Micha
• Nils

Spójrzmy najpierw na naszych głównych bohaterów. W jednym rogu mamy Ducati Scrambler 800 ICON. Wyobraźcie sobie, że Sophia Loren byłaby motocyklem – uwodzicielska, klasycznie piękna i z nutką Dolce Vita. W drugim rogu stoi Husqvarna Svartpilen 801, motocykl, który wygląda, jakby Thor osobiście zespawał go w wolnym czasie – kanciasty, muskularny i z urokiem nordyckiego boga. Ducati, z jej 803 ccm silnikiem V2, mruczy jak zadowolony kot i osiąga przy tym 73 KM. Husqvarna natomiast ryczy swoim 799 ccm rzędowym dwucylindrowcem i 105 KM jak rozwścieczony lew. Już tutaj widać wyraźnie: mamy do czynienia z dwoma zupełnie różnymi charakterami.

Zanim zejdziemy do nizin subiektywnych wrażeń, rzućmy okiem na twarde fakty. Ducati waży 188,5 kg, podczas gdy Husqvarna jest tylko o kanapkę cięższa z wagą 189,5 kg. Wysokość siedzenia Ducati wynosi 795 mm, a Husqvarny 820 mm. Oba motocykle są wyposażone w nowoczesne systemy wspomagania jazdy. Trakcyjna kontrola zależna od kąta nachylenia? Sprawdź! ABS na zakrętach? Sprawdź! Husqvarna dodatkowo oferuje seryjny Quickshifter, podczas gdy za ten dodatek w Ducati trzeba zapłacić 267 euro. Zawieszenie przednie w Ducati to widelec USD Kayaba 41 mm z 150 mm skokiem, podczas gdy Husqvarna posiada widelec USD WP 43 mm z 140 mm skokiem. Z tyłu oba motocykle mają monoshock z 150 mm skokiem. Różnica? W Husqvarnie możecie regulować tłumienie i odbicie, w Ducati musicie brać, co jest.

Teraz robi się ciekawie, ludzie! Bo co nam po najlepszych danych technicznych, jeśli motocykl zachowuje się jak uparty osioł? Zacznijmy od miasta. Tutaj Ducati Scrambler jest w swoim żywiole. Jest tak zwinna jak kot na kofeinie i daje poczucie lekkości, które prawie graniczy z magią. Nasty Nils (czyli ja) ujął to w punkt: "Gdy tylko wsiadasz, puls spada o 10 do 15 uderzeń na minutę." To tak, jakby Scrambler mówił: "Spokojnie, stary! Ja się wszystkim zajmę." A Husqvarna? Cóż, w mieście też nie jest słoniem w składzie porcelany. Mex, jeden z naszych testerów, opisuje ją jako "bardzo, bardzo poręczną" w ruchu miejskim. Ale ma ten lekko agresywny podtekst, jakby mówiła: "Tak, mogę kręcić się po wąskich uliczkach. Ale tak naprawdę chcę wyjechać na wieś i dać czadu!" A propos wsi: Tutaj Svartpilen pokazuje, co w niej drzemie. Jej silnik to prawdziwy Dampfhammer. Mex zachwyca się: "W zakresie od 5000 do 8000 obrotów ma naprawdę solidny środek, dużo momentu obrotowego." To tak, jakbyś miał pod sobą samochód sportowy – tylko bez irytującego dachu. Scrambler? Na wiejskich drogach też radzi sobie dobrze, ale jest bardziej quirlige cruiser niż bärenstarke kurvenjäger. Przejdźmy do autostrady, miejsca, gdzie motocykle albo stają się gwiazdami autostrad, albo wietrznymi narzędziami tortur. Husqvarna tutaj pozytywnie zaskakuje. Pomimo swojej nagości pozostaje stabilna, nawet przy wyższych prędkościach. A Ducati? Cóż, powiedzmy tak: Przy przeciwnym wietrze czasami czujesz się jak żaglówka podczas burzliwych wiatrów Bora na Adriatyku. Jest quirlige, jest handlich i przy dużych prędkościach również trochę nerwowa!

Na rajdzie o długości 2500 kilometrów siodło stanie się waszym najlepszym przyjacielem – albo najgorszym wrogiem. Ducati Scrambler ma tutaj przewagę. Jest wygodnym fotelem wśród motocykli. Nawet po wielogodzinnej jeździe czujesz się, jakbyś dopiero co przeszedł masaż – jeśli lubisz miękkie siodła! A Svartpilen? Cóż, jest raczej sportowym siedzeniem wśród motocykli. Sportowo twarde, ale mimo to nadające się na długie trasy, jak podkreśla Mex. Kąt kolana jest tak zaprojektowany, że można dobrze przetrwać długie etapy. Husqvarna czuje się bardziej sportowo, bezpośrednio i precyzyjnie. Wygodni towarzysze więc raczej wybiorą Ducati.

Ach, przejdźmy do serca każdego motocykla: silnika. Ducati ze swoim V2 jest jak dobrze dojrzewające wino – gładkie, wyrafinowane i z odpowiednią ilością kopa. Może mieć "tylko" 73 KM, ale są one dostarczane tak płynnie, że czujesz się jak król szosy. A Husqvarna? Jej rzędowy dwucylindrowiec jest jak strzał tequili – kopie mocno i sprawia, że chcesz więcej. Z mocą 105 KM ma znacznie więcej pary, i to czuć. Valentin Pokorny był zaskoczony elastycznością silnika: "Byłem zaskoczony, jak elastyczny jest silnik, jak niskie obroty pozwalają na poruszanie się tym dwucylindrowcem." To tak, jakbyś miał pod sobą oswojonego tygrysa, gotowego do skoku w każdej chwili. Sam odczuwałem brak masy zamachowej w silniku Husqvarny. Silnik wydawał mi się zawsze nieco nerwowy i agresywny.

Jeśli chodzi o dynamikę jazdy, oba motocykle grają w różnych ligach. Ducati jest jak dobry partner do tańca – łagodnie podąża za twoimi ruchami i sprawia, że wyglądasz dobrze, nawet jeśli masz dwie lewe nogi. Wybacza błędy i po prostu daje frajdę z jazdy. Husqvarna natomiast jest jak profesjonalny tancerz – precyzyjna, bezpośrednia i zawsze gotowa do wykonania dodatkowej piruety. Valentin porównuje ją do Yamahy XSR 900, innego lekkiego motocykla z mocnym silnikiem i zabawnym prowadzeniem. Na szybkich trasach Svartpilen jest w swoim żywiole i sprawia, że Ducati wygląda staro. Husqvarna podnosi puls - Ducati go obniża!

W kwestii elektroniki oba motocykle są na najwyższym poziomie. Kontrola trakcji, ABS, różne tryby jazdy – wszystko jest na miejscu. Ale Husqvarna idzie o krok dalej. Nasty Nils (czyli ja) był pod wrażeniem: "Z drugiej strony motocykl ma prawdopodobnie najlepsze systemy wspomagania jazdy w tej klasie i bez problemu może konkurować z wszystkimi naked bike'ami." To tak, jakby mieć niewidzialnego współpilota, który ratuje cię z trudnych sytuacji. Ducati jest pod tym względem nieco bardziej powściągliwa. Ma co prawda wszystkie niezbędne systemy, ale odczucia są mniej natarczywe. Wynika to także z niższej mocy silnika. Gadżety wydają się tutaj całkiem miłe - ale nie są naprawdę konieczne."

Tutaj dochodzimy do punktu, którego nie da się zmierzyć liczbami: charakteru. Ducati Scrambler jest jak ten fajny gość z sąsiedztwa, który zawsze ma dobrą historię do opowiedzenia. Emanuje luzem, który jest zaraźliwy. Nasz kolega Wolfgang Weiß trafnie to ujął: "Pod koniec wycieczki zakochałem się w Scramblerze i odtąd jeździłem tylko na tym motocyklu." To jest motocykl, który wywołuje uśmiech, nawet jeśli właśnie przejechałeś 14 godzin w ulewnym deszczu. Husqvarna natomiast jest jak tajemniczy nieznajomy, który wchodzi do baru i przyciąga wszystkie spojrzenia. Ma aurę chłodu i kompetencji. Valentin Pokorny mówi: "Svartpilen 801 to na pewno przypadek graniczny w tej kategorii. Retrobike? Raczej Nakedbike! Ale myślę, że Svartpilen nawet nie chce być postrzegany jako klasyczny motocykl." To jest motocykl dla ludzi, którzy chcą czegoś wyjątkowego, czegoś, czego nie spotkasz na każdym rogu.

Po przejechaniu ponad 2500 kilometrów przez Bałkany, niezliczonych zakrętach, kilku przekleństwach i jeszcze większej liczbie chwil szczęścia, stoimy przed dylematem: Który motocykl jest lepszy? Odpowiedź jest tak samo niezadowalająca, jak szczera: To zależy.

Ducati Scrambler 800 ICON to idealny motocykl dla wszystkich, którzy chcą podejść do życia na luzie. Jest wiernym towarzyszem miejskich przygód, spokojnych wycieczek po wiejskich drogach i dla tych, którzy po prostu chcą odpocząć. Jest odpowiednikiem perfekcyjnie zaparzonego espresso w słoneczne popołudnie w Rzymie.

Husqvarna Svartpilen 801 natomiast jest dla kierowców, którzy lubią sportowy styl jazdy. To motocykl na kręte górskie drogi, spontaniczne wyścigi przyspieszenia i dla tych, którzy lubią jeździć na granicy możliwości. Jest jak shot w chłodny szwedzki wieczór – ostry, intensywny i nie dla słabych nerwów.

Na koniec dnia oba motocykle są zwycięzcami. Pokazują, jak różnorodny może być świat retro motocykli. Niezależnie od tego, czy wolicie włoski luz czy nordycką precyzję – każdy znajdzie tutaj swój idealny motocykl.