Test MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro

Jezioro Varese, położone w Lombardii na północy Włoch, to prawdziwy raj dla motocyklistów. Malowniczy krajobraz, kręte drogi i zapierające dech w piersiach widoki sprawiają, że region ten jest obowiązkowym punktem dla każdego miłośnika jednośladów. Od lat 90. XX wieku nad brzegiem tego jeziora powstają również dzieła sztuki od MV Agusta. To właśnie tutaj rozpoczyna się moja przejażdżka na Superveloce 1000 Serie Oro. Trasa testowa przebiega wzdłuż brzegu jeziora Orta, a następnie prowadzi na Monte Mottarone. Śledziłem ją dla was na Calimoto.

Monte Mottarone wznosi się majestatycznie między Lago Maggiore a jeziorem Orta. Ze swoją wysokością 1.491 metrów oferuje jeden z najlepszych widoków w całym regionie. W bardziej przejrzyste dni, jak w dniu naszego testu, można z jego szczytu zobaczyć aż po 4000-metrowe szczyty Alp na północy oraz rozciągającą się równinę Padańską na południu, a prowadzi na niego asfaltowa droga aż na samą górę. Wije się ona w niezliczonych zakrętach, oferując przy tym imponujące widoki na okoliczny krajobraz. Trasa jest urozmaicona i stanowi wyzwanie zarówno dla jeźdźca, jak i maszyny. Serpentyny i nawrotki co prawda nie oferują idealnych warunków do pełnego wykorzystania mocnych stron MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro, ale dają okazję, by sprawdzić, czy ten luksusowy motocykl dobrze radzi sobie w codziennym użytkowaniu.

MV Agusta Superveloce 1000 Serie Oro to nie tylko motocykl, to marzenie na dwóch kołach. Już przy pierwszym spojrzeniu pojawia się uczucie: MV Agusta stworzyła coś naprawdę wyjątkowego. Winglets, które w innych przypadkach są czasem bezmyślnie przymocowane, tutaj stanowią integralną część designu. W wywiadzie z głównym projektantem Stephane Zach zapytałem go o szczególną formę, która przypomina mi lotnictwo. Odpowiedział, że często słyszy takie skojarzenia, ale przy opracowywaniu projektu faktycznie czerpał z bogatej historii MV Agusta, zwłaszcza z ery Tamburini. Podkreśla, że dominujące w pojeździe winglets nie są tylko trendem, ale mają w tym motocyklu bardzo wyraźne zadanie. Przeglądając księgę historii MV Agusta, znalazł inspirację w modelach GP500, które już w latach 70. używały winglets, choć tylko przez dwie rundy w Spa. Później pierwsze w historii wyścigów winglets musiały zostać usunięte, ponieważ silniki nie były wystarczająco mocne.

Tutaj chciałbym zaznaczyć, że Horvath już napisał bardzo przejrzysty raport wprowadzający do Superveloce 1000 Serie Oro, na który się tutaj powołuję. W kolejnych linijkach chciałbym omówić zachowanie na drodze w praktyce na wiejskich drogach. Z szacunku, respektu i braku finansowego zabezpieczenia w razie czego, poruszałem się w porównaniu do potencjału Superveloce 1000 w tempie spacerowym. Na publicznych drogach i tak nie da się tej rakiety prowadzić na limicie. Następuje zatem test codzienny.

Półaktywne zawieszenie Öhlins w Superveloce 1000 Serie Oro to prawdziwa poezja. Abstymacja odbywa się zasadniczo analogicznie do czterech trybów jazdy. W trybie Custom można dostosować wszystkie parametry indywidualnie, jeśli nie jest się zadowolonym z ustawień fabrycznych. Na drogach wiejskich wzdłuż naszej trasy tryb Sport zawsze mi odpowiadał. Superveloce Mille oferuje niesamowicie bezpośrednie odczucie przedniego koła. Ma się wrażenie, że jest się jednością z drogą. Jednocześnie, dzięki elektronice, w każdej sytuacji ma się więcej komfortu resztkowego niż w przypadku tradycyjnie regulowanych zawieszeń, takich jak w Superveloce 800 S, którą mogłem przetestować dzień wcześniej, aby się przygotować.

Tryby jazdy – Rain, Sport, Race i Custom – spełniają wszystkie oczekiwania. Tryb Rain zapewnia łagodną i bezpieczną jazdę w deszczu, podczas gdy tryb Sport oferuje idealną równowagę między mocą a komfortem. W trybie Race Superveloce pokazuje swój pełny potencjał. W praktyce tryb Sport jest idealny, reakcja na gaz w trybie Race bardziej pasuje do toru wyścigowego. Na odcinku łączącym na obwodnicy autostrady dopada mnie chęć na więcej: od 150 km/h zaczyna się prawdziwa przyjemność. Motocykl czuje się niesamowicie stabilnie, a poduszka powietrzna na klatce piersiowej dosłownie niesie cię. Sportowa pozycja siedzenia zachęca do prędkości, szczególnie na krętych odcinkach autostrady. Czuć, że ten motocykl został zbudowany do wysokich prędkości. Tester, który prowadzi mnie przez Lombardię, zdradza mi podczas lunchu, że na owalu w Nardo przy 305 km/h zdjął lewą rękę z kierownicy i wysłał zdjęcie szefowi produktu. Stabilność to dla MV Agusta poważna sprawa.

Szczególną atrakcją jest regulowany wahacz w MV Agusta Superveloce Serie 1000 Oro. Można wykorzystać dwie różne pozycje, aby uzyskać większy kop na przednie koło, a tym samym większą kontrolę nad przodem, lub większy kop na tylne koło, co zapewnia lepszą trakcję podczas przyspieszania. Obie ustawienia można dostosować w ciągu kilku minut za pomocą odwracalnej aluminiowej płytki po lewej stronie motocykla.

Aby nie popadać w przesadę, chciałbym również zwrócić uwagę na słabości MV Agusta. Po pierwsze, rozwój ciepła przy niskich prędkościach nie jest do przeoczenia, po drugie, promień skrętu, jak we wszystkich MV Agusta z wyjątkiem Enduro Veloce, można porównać do średniej wielkości autobusu turystycznego. Zachwycająco piękne siedzenie z Alcantary i skóry z przeszyciami, na którym miałem przyjemność usiąść, przekonuje bardziej wysokiej jakości wyglądem niż komfortem na długie trasy.

Jedno od razu: Superveloce 1000 Serie Oro spełnia “tylko” normę Euro 5, a nie jeszcze bardziej rygorystyczną normę Euro 5+. Niemniej jednak, to niesamowite, jak swobodnie specjalnie opracowany przez specjalistę Akrapovic tytanowy układ wydechowy dla 1000-tki może wydobywać swój wspaniały dźwięk. Przy niskich obrotach słychać potężne bulgotanie, które w środku rozwija się w solidne wibrato, a w 5-cyfrowym zakresie kończy się melodyjnym piskiem.

Analogicznie do wizualnego podkreślenia, można również doświadczyć kopu w siodle, który zapewnia czterocylindrowiec. Zasadniczo zawsze jest dostępna wystarczająca moc, prawie nie ma mechanicznych dźwięków. W ekstremalnie ciasnych nawrotkach, takich jak te na Mottarone, trzeba jednak mieć trochę cierpliwości nawet na pierwszym biegu, zanim rzędowy czterocylindrowiec wydobędzie się z niskich obrotów. Ale potem rusza! Cyfrowa wskazówka obrotomierza szybko pnie się w górę, a napęd staje się coraz bardziej gwałtowny dzięki 16 radialnym tytanowym zaworom i wałkom pokrytym powłoką DLC. Powyżej 10.000 obrotów na minutę wybucha fajerwerk, który nawet w czasach wszechobecnych silników V4 jest oszałamiający i osiąga szczyt przy 14.000 obrotów na minutę.

Elektronika silnika jest na najnowszym poziomie. Ośmiostopniowa kontrola trakcji działa oczywiście zależnie od kąta nachylenia, reakcja na gaz przez ride-by-wire jest precyzyjnie dostrojona. Uznalem za świętokradztwo wypróbowanie Launch Control. To powinni sami przetestować szczęśliwi właściciele. Zaskakujące: Superveloce 1000 ma na pokładzie intuicyjny w obsłudze tempomat.

System hamulcowy Brembo jest absolutnie najwyższej klasy. Przednie tarcze o średnicy 320 mm i radialnie montowane zaciski Stylema zapewniają mocne i precyzyjne hamowanie. Tutaj wydajność dokładnie odpowiada przeznaczeniu tego superszybkiego sportowego motocykla. Jako punkt odniesienia z branży motoryzacyjnej, MV Agusta ma na uwadze Porsche GT3. Niewiarygodnie szybki pojazd z użytecznym resztą praktyczności. Specjalnie opracowana dla Superveloce wersja opony Pirelli Diablo Supercorsa SP V4 z czerwonym paskiem na boku nadaje motocyklowi dodatkowy element przyciągający wzrok.