Honda Africa Twin Adventure Sports 19-calowy intensywny test 2024

Praca w dużym zespole redakcyjnym, takim jak 1000PS, ma swoje zalety. Jedną z nich jest duża różnorodność talentów i opinii. Wykorzystałem ten fakt w tym teście, przede wszystkim oczywiście w celu zapewnienia jak najszerszego zasięgu, a mniej w celu odciążenia cenionych kolegów.

Praca w dużym zespole redakcyjnym, takim jak 1000PS, ma swoje zalety. Jedną z nich jest duża różnorodność talentów i opinii. Wykorzystałem ten fakt w tym teście, przede wszystkim oczywiście w celu zapewnienia jak najszerszego zasięgu, a mniej w celu odciążenia cenionych kolegów.

Martin odpowie na pytanie, czy Honda Africa Twin z 19-calowymi kołami nadal jest prawdziwym modelem Africa Twin. Gregor omówi liczne funkcje i opcje regulacji tego technologicznego motocykla. Frankee przyjrzał się możliwościom terenowym modelu Adventure Sports. Kamerzysta Schaaf wystawił Hondę na próbę jej możliwości w terenie. Na koniec opiszę codzienne użytkowanie, podróżowanie i przydatność japońskiego luksusowego turystycznego enduro.

Honda Africa Twin Adventure Sports przeszła transformację jak mało który motocykl - od bardziej terenowej Africa Twin do bardziej komfortowej i nastawionej na turystykę wersji. Ale dlaczego nie, skoro rynek wyraźnie nie domaga się motocykla przygodowego z ogromnym zbiornikiem paliwa i 21-calowymi oponami. Dzięki 19-calowemu przedniemu kołu, Adventure Sports nie tylko znacznie lepiej nadaje się do jazdy po utwardzonych drogach, ale dzięki wysokości siedzenia wynoszącej 835 milimetrów, pozwala również na jazdę wielu mniejszym motocyklistom. I bądźmy szczerzy: 19-calowe koło z przodu i tak pozostawia wystarczająco dużo miejsca na wycieczki w teren, co od jakiegoś czasu udowadniają nieliczni konkurenci BMW, Ducati i Triumpha z ogromnymi zbiornikami paliwa. Odpowiada to również na pytanie, czy nowa Adventure Sports to nadal prawdziwa Africa Twin: tak, to prawda. Ponieważ duch oryginalnej Africa Twin, czyli bycia motocyklem przygodowym, który może poradzić sobie zarówno w terenie, jak i na długich dystansach, jest nadal doskonale spełniony. Nowoczesna interpretacja ma teraz 19-calowe przednie koło, elektroniczne zawieszenie, a nawet dwusprzęgłową skrzynię biegów na życzenie - na szczęście czas nie stanął w miejscu!

Elektronika Honda Enduro również bardzo się zmieniła w 2024 roku, mimo że podstawowa koncepcja pozostała taka sama. Nadal możemy odczytać najważniejsze informacje na małym wyświetlaczu LCD i sterować większością funkcji elektronicznych za pomocą ekranu dotykowego TFT. Nieporęczna, nieintuicyjna koncepcja obsługi i zalew przełączników na kierownicy również pozostały takie same. Jednak po zrozumieniu systemu, Enduro można dostosować do własnych potrzeb. Dowolnie konfigurowalne tryby użytkownika są szczególnie przydatne, zwłaszcza w przypadku konkretnych zastosowań, takich jak jazda w terenie. Reakcję przepustnicy, efekt hamowania silnikiem i tryb ABS, które są powiązane z trybem jazdy, można dostosować, podobnie jak 8-stopniową kontrolę trakcji i kontrolę wheelie. Dwie kolejne funkcje elektroniczne zostaną dodane w 2024 roku. Jedną z nich jest tak zwany G-Switch, rodzaj trybu terenowego dla przekładni DCT, w którym dwa sprzęgła są zwalniane wcześniej, zwiększając w ten sposób trakcję na tylnym kole, a drugą jest półaktywne zawieszenie EERA firmy Showa, które jest teraz dostępne w standardzie.

Początkowo ustawione tryby jazdy obejmują również ustawienie elektronicznego zawieszenia. W trybie Tour, tłumienie jest ustawione na "Hard", w trybie City na "Medium", w trybie Gravel na "Soft", a w trybie Offroad na "Offroad". Ponadto kierowca może dostosować napięcie wstępne amortyzatora do odpowiednich warunków obciążenia motocykla za naciśnięciem jednego przycisku. W trybach użytkownika można nie tylko wybrać odpowiednie tłumienie, ale także inaczej ustawić zawieszenie przedniego i tylnego koła. Zgodnie z turystycznym charakterem Honda Enduro, zawieszenie nigdy nie jest naprawdę twarde ani sportowe, ale rozpiętość między najtwardszymi i najbardziej miękkimi ustawieniami jest nadal znaczna. Największą zaletą jest jednak możliwość szybkiego przełączania się między trybami zawieszenia. Podczas pokonywania zakrętów i cieszenia się stabilnością zawieszenia na twardym ustawieniu, dojeżdżasz do zjazdu na nieutwardzoną część trasy. Nie zatrzymując się, wystarczy nacisnąć kilka przycisków i motocykl mknie przez wzgórza i doliny w odpowiednim ustawieniu. Reszta elektroniki również oferuje tę wszechstronność, nawet jeśli filozofia bezpieczeństwa Hondy czasami uniemożliwia regulację podczas jazdy. Podsumowując, systemy elektroniczne w Honda Enduro zwiększają swoją wydajność we wszystkich obszarach, o ile poradzisz sobie z zagmatwaną nawigacją po menu i wiesz, jak prawidłowo obsługiwać system.

"Jestem stąd, tutaj należę" śpiewa austriacki piosenkarz Reinhard Fendrich w tajnym austriackim hymnie narodowym. Tak właśnie jest z modelem Honda Enduro. Nawet jeśli wcześniejsze podróże odbywały się głównie po bezdrożach (zobacz wypowiedź Martina na ten temat), a teraz teren stał się bardziej cywilizowany, Honda Enduro nie może być zlekceważona jako maszyna turystyczna. Tempomat i podgrzewane manetki będą standardowym wyposażeniem w 2024 roku.

Dzięki nowej ergonomii (zmieniona kanapa, niższa wysokość siedzenia, bardziej zorientowane przednie koło), rozsądne zużycie paliwa (znacznie poniżej 6 litrów) i imponująca pojemność zbiornika wynosząca 24,8 litra, etapy 450 km za jednym razem można łatwo pokonać w siodle Honda Enduro. Ochrona przed wiatrem została znacznie poprawiona dzięki przeprojektowanej owiewce, szczególnie w środkowej części nadwozia. Wysocy lub bardzo wysocy motocykliści mogą mieć problemy z turbulencjami na kasku, ponieważ odrywana krawędź uderza w kierowcę na wysokości 1,87 metra, prawie dokładnie na wysokości czoła. Należy również wspomnieć, że wysokość siedziska można regulować (niewygodnie, ale jednak). Kąt kolan w dolnej pozycji jest stosunkowo ostry jak na turystyczne enduro, ale jesteś jeszcze bardziej zintegrowany z pojazdem.

W codziennym użytkowaniu Honda Enduro AS prezentuje się jako niezwykle zrelaksowany towarzysz. Fakt, że nasz pojazd testowy jest wyposażony w DCT, naprawdę dodaje przytulności. Dobra widoczność, szeroka, ale niezbyt szeroka kierownica i wygodne, półaktywne podwozie sprawiają, że każda podróż przez miasto jest przyjemnością. Pomimo dużej masy, Hondą można bez wysiłku manewrować w porannym ruchu ulicznym Barcelony, rozkład masy jest niemal idealny. Kierowcom, którzy szukają dzikiej akcji, zalecam zamontowanie tylko górnego kufra oryginalnego systemu kufrów Hondy, aby podczas meandrowania nie było żadnych blizn bojowych na własnym lub innych pojazdach.

Kufry Honda zamontowane na naszym testowym motocyklu oferują łącznie ponad 100 litrów przestrzeni bagażowej (prawy kufer: 33 litry, lewy kufer: 37 litrów, górny kufer: 42 litry), przy czym tylko górny kufer może pomieścić kask. Zgodnie z charakterystycznym wyglądem enduro, kufry są wykonane z szczotkowanego aluminium, co stanowi najbardziej elegancką opcję wśród rozwiązań bagażowych. Wszystkie kufry można łatwo zamykać i otwierać za pomocą kluczyka samochodowego, co oznacza, że wystarczy nosić przy sobie tylko jeden klucz. Jedną z rzeczy, która może przeszkadzać estetom, jest to, że wsporniki bocznych i górnych kufrów są bardzo widoczne. Widzieliśmy bardziej dyskretne rozwiązania innych producentów, które praktycznie znikają z motocykla wraz z sakwami, gdy nie są potrzebne. Z drugiej strony, wsporniki zapewniają dwa dodatkowe pałąki na wypadek upadku lub uchwyty dla pasażera.

Tapicerka na górnym panelu, która służy jako oparcie, ma również pozytywny wpływ na jazdę z pasażerem. Jednakże dodatkowo ogranicza już niewielką przestrzeń. Wentylacja dla dwóch osób jest wystarczająca w tej konfiguracji - większa osoba z przodu, mniejsza z tyłu - ale z dwoma dorosłymi mieszkańcami Europy Środkowej może być trochę ciasno. Maksymalna ładowność wynosząca 215 kg również wyznacza granice; po odjęciu systemu sakw i przewożonego bagażu pozostaje tylko 180 kg. Napęd nadal można określić jako doskonały, nawet z dwiema osobami, ale nie jest już sportowy. Jednak poziom komfortu zapewniany przez zawieszenie EERA jest wysoki. Uwaga: Adventure Sports nie oferuje automatycznego poziomowania, więc napięcie wstępne należy odpowiednio dostosować w menu dla jazdy dwuosobowej, aby w pełni wykorzystać osiągi zawieszenia.

Logicznie patrząc, kąty są miejscem, w którym przewaga Hondy Enduro na przednim kole jest najbardziej widoczna. Wersja 19-calowa wymaga jeszcze mniej mocy podczas skręcania niż standardowy Twin, a wysokie kąty pochylenia sprawiają, że w siodle Adventure Sports czujesz się nieco pewniej. Zwiększona pewność siebie wynika głównie z nieco zmodyfikowanej ergonomii, a nie z samego przedniego koła. Siedzisz teraz nieco bardziej pochylony do przodu. Kąt kolan pozostaje zrelaksowany, górna część ciała jest nadal wyprostowana, ale ogólnie nieco mniej niż na 21-calowej Africa Twin. W tym drugim przypadku siedzisz w pozycji uniesionej, ale odłączonej, podczas gdy w Adventure Sports jesteś ustawiony bardziej aktywnie.

Półaktywne zawieszenie jest również naprawdę dobre w trybie dynamicznej jazdy, zdobywając punkty dzięki skutecznemu, ale wygodnemu tłumieniu bez mimowolnego zginania się w kolanach. Oznacza to również wystarczającą stabilność, która pozwala Hondzie Enduro na stosunkowo energiczne pokonywanie zakrętów. Hamulce również nie psują szybkiej gry, zdobywając punkty dzięki dobrej modulacji i czułej sile hamowania.

Jeśli chodzi o Honda Enduro, nie mogę sobie poradzić bez ręcznej interwencji, ponieważ system nie potrafi (jeszcze) przewidywać zakrętów. Skutkuje to czasami niewłaściwymi punktami zmiany biegów, ale nie stanowią one problemu, przynajmniej z punktu widzenia bezpieczeństwa, ponieważ zmiany biegów za pośrednictwem dwusprzęgłowej skrzyni biegów są zawsze cudownie płynne. Mniej zauważalne jest wciąż stosunkowo długie przełożenie, zwłaszcza jeśli nie chcesz używać DCT w najbardziej agresywnym trybie zmiany biegów. Oznacza to, że czasami umierasz z głodu w średnim i niskim zakresie obrotów i musisz używać ręcznej zmiany biegów, aby skierować pojazd z powrotem na dynamiczny tor. Jeśli naprawdę chcesz wiedzieć, najlepiej zmieniać biegi całkowicie ręcznie.

Jednego mankamentu w zakresie prędkości nie da się niestety tak łatwo uniknąć, a mianowicie dość niskiego kąta pochylenia Honda Enduro. Jeśli twoje umiejętności jazdy są przeciętne, asfalt jest przyczepny, a ruch uliczny niewielki, bardzo szybko osiągniesz kąty pochylenia, które przypominają szlifowanie koła zębatego. A to nie jest wskazane na drogach publicznych.

Podsumowując, Honda Enduro to niemalże doskonały motocykl terenowy, idealny dla miłośników przygód w trudnym terenie. Każdy może również bezpiecznie zdecydować się na większe koło przednie, jeśli chce od czasu do czasu poruszać się po nierównych nawierzchniach. Standardowy silnik również radzi sobie nieźle na drodze, zwłaszcza w porównaniu do innych enduro turystycznych z 21-calowymi kołami.

Dzięki 19-calowemu przedniemu kołu, najnowsza Honda Enduro Adventure Sports jest skierowana do innej grupy docelowej, nie umniejszając przyjemności z jazdy w terenie. Nie da się zaprzeczyć, że zmniejszony rozmiar opon wymaga pewnych kompromisów. Niemniej jednak straty poza drogami asfaltowymi są zaskakująco umiarkowane. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę fakt, że Africa Twin, jako motocykl przygodowy, jest przeznaczony przede wszystkim do długich podróży. Podczas takich długich podróży kierowca rzadko wybiera wymagające, twarde trasy enduro, preferując bardziej elastyczną nawigację po szutrowych i gruntowych ścieżkach. To właśnie tutaj wyróżnia się nowa Honda Enduro Adventure Sports: Jej obniżone podwozie zapewnia stabilną postawę i pozwala kierowcy prowadzić motocykl z brawurą i kontrolą nawet w trudnych sytuacjach. Jest jednak jedna zauważalna krytyka nowej ergonomii podczas długiego stania na motocyklu: pozycja stojąca jest teraz mniej wygodna i wymaga większego obciążenia mięśni pleców ze względu na pochyloną postawę. Co więcej, mniejszy rozmiar opon prowadzi do zwiększenia masy na przedniej osi, co przesuwa środek ciężkości do przodu, a tym samym nieznacznie pogarsza stabilność w terenie.