Kawasaki Ninja ZX-4RR vs. Ninja 650 Landstraßen-Test 2024

De Groenen (het gaat niet over politiek) doen veel goed, vooral de sportieve modellen (waarvan er bij Kawasaki ook heel wat zijn) vallen visueel precies in de smaak van de klanten. Een giftig groen, een boze koplamp-look en een paar grafische accenten van de WSBK-machines, en je voelt je al een echte superbiker, zelfs als het "maar" een relatief alledaagse Ninja 650 is.

Maar daar gaat het om, een zeker comfort mag ook op een dagelijkse sportmotor, zoals de Ninja 650, niet ontbreken. Een echte supersport, waarop je bekend staat meer te liggen dan te zitten, is voor velen simpelweg te oncomfortabel voor de dagelijkse rit. Dus krijgt de Ninja 650 in vergelijking met haar naked bike-zusje Z650 iets lagere sturen, maar een veel efficiëntere afdekking en maakt daarmee minder als supersport, maar eerder als sport toermotor een uitstekende indruk.

Bij dit eisenprofiel past de motor ook perfect, met zijn 68,2 pk bij 8000 toeren en 65,7 Newtonmeter koppel bij 7000 toeren maakt de parallel-Twin van nature een betere indruk op de landweg dan op het circuit. En precies daar ligt ook het cruciale verschil met de echte supersport Ninja ZX-4RR, waarvan de vier-in-lijn met slechts 100 cc per cilinder van een heel ander kaliber is. Van de circuitcapaciteiten hebben verschillende testers mij al verteld en ik kan uitstekend begrijpen dat het een hels plezier moet zijn om deze 400 cc-raket tot 16.000 (!) toeren op de baan uit te draaien.

Verbazingwekkend voor mij is echter hoe goed deze groene gifpijl ook op de landweg functioneert. 77 pk laten nog een acceptabele performance vermoeden, maar de trotse 14.500 toeren waarbij dit vermogen beschikbaar is, suggereren daarentegen een voor de landweg volkomen onbruikbaar toerentalbereik. Daar komt nog bij het lage koppel van slechts 39 Newtonmeter bij een abnormaal hoge 13.000 omwentelingen - je zou kunnen verwachten dat de Ninja ZX-4RR in het viercijferige toerentalbereik ongeveer als een bromfiets presteert! Maar niets is minder waar, de toegankelijke Ninja ZX-4RR draait van onderaf bijna al soeverein omhoog, het elektronische motormanagement levert uitstekend werk en haalt het beste uit de kleine cilinderinhoud. Het beschikbare toerentalbereik is sowieso recordverdacht breed, zelfs als je onderaan iets meer pit zou willen, in het midden trekt ze al netjes aan, bij ongeveer 8000 toeren gaat het echt los en het elastiekje breekt gewoon niet meer af tot 16.000 omwentelingen!

Verrassend aangenaam is ook de zitpositie, de kleine ZX-4RR is natuurlijk sportief gedimensioneerd en de Ninja 650 is beslist comfortabeler, maar voor een echte supersport is ze toch buitengewoon comfortabel. De clip-ons zijn niet zo laag aan de vork gemonteerd, zodat de last op de handen onverwacht gering is en de voetsteunen zijn op een hoogte die niet per se de lichaamsmaten van een kleine parade-racer vereisen.

Dat beide Kawasaki's qua handling erg vergelijkbaar scoren, is niet echt verwonderlijk als je bedenkt dat beide vertrouwen op een stalen frame, een relatief smalle 160-achterband en dat de Ninja 650 slechts 4 kilo meer weegt dan de, met 189 kilo eigenlijk vrij zware, ZX-4RR. Daarentegen zijn bij de ZX-4RR enkele kilo's uitstekend geïnvesteerd in een hoogwaardige ophanging. Terwijl de Ninja 650 aan de voorkant vertrouwt op een conventionele vork zonder verstelmogelijkheden en achter op een monoshock met instelbare veervoorspanning, kan bij de Big Piston-USD-vork van de Ninja ZX-4RR de veervoorspanning worden afgesteld, en bij de achterste monoshock zelfs de rebound, compressie en veervoorspanning. Samen met de fijnere respons maakt dit de kleine ZX niet alleen beter op het circuit, maar ook bij ambitieus rijden op de openbare weg.

Heel vergelijkbaar is het met de rem, de ZX-4RR heeft weliswaar met de twee 290 mm schijven geen overdreven grote rem aan de voorkant gekregen, maar in combinatie met de radiale vierzuiger-monoblock-klauwen grijpt het systeem toch veel krachtiger aan dan de zelfs grotere 300 mm dubbele schijven met tweezuigerklauwen op de Ninja 650. Dat was in principe ook te verwachten, de Kawasaki Ninja ZX-4RR is nu eenmaal een echte supersport, de Ninja 650 heeft eerder alleen de looks. Echter, ook het hoogwaardige systeem van de ZX-4RR is absoluut geschikt voor dagelijks gebruik, omdat het zeer nauwkeurig kan worden geregeld.

Ten slotte scoort de Ninja ZX-4RR ook op het gebied van elektronica beter dan haar eenvoudiger zusje, de Ninja 650. Hoewel de 650er is uitgerust met ABS, tractiecontrole, LED-verlichting rondom en een TFT-kleurendisplay met connectiviteit, wat tegenwoordig in deze klasse essentieel is, heeft de kleine Ninja ZX-4RR naast de genoemde functies van de Ninja 650 ook nog vier rijmodi (Sport, Road, Rain en Rider), een eigen circuitgrafiek met speciale functies voor het TFT-display en een prachtige quickshifter met blipper. In combinatie met het ongeëvenaarde uitdraai-potentieel van de 4RR benadrukt dit de sportieve ziel van deze mini-supersport.