Honda Africa Twin Adventure Sports 19 inch intensieve test 2024

Werken in een groot redactieteam, zoals dat van 1000PS, biedt voordelen. Een van die voordelen is de grote verscheidenheid aan talenten en meningen die in onze organisatie samenkomen. Daar heb ik in deze test gebruik van gemaakt, in de eerste plaats natuurlijk om een zo breed mogelijk bereik te bieden en minder om werk af te schuiven op gewaardeerde collega's.

Werken in een groot redactieteam, zoals dat van Honda Enduro, biedt voordelen. Een van die voordelen is de grote verscheidenheid aan talenten en meningen die in onze organisatie samenkomen. Daar heb ik in deze test gebruik van gemaakt, in de eerste plaats natuurlijk om een zo breed mogelijk bereik te bieden en minder om werk af te schuiven op gewaardeerde collega's.

Martin bespreekt of een Africa Twin met 19 inch velgen nog steeds een echte Africa Twin is. Gregor vertelt je over de talloze functies en instelmogelijkheden van deze technologische bom. Frankee onderzoekt hoe capabel de Adventure Sports nog steeds is voor off-road rijden. Cameraman Schaaf heeft de Honda tot het uiterste gedreven op de weg. Tot slot beschrijf ik de alledaagsheid, het reizen en de geschiktheid als passagier van deze Japanse luxe enduro.

De Africa Twin Adventure Sports heeft een transformatie ondergaan zoals bijna geen enkele andere motorfiets - van de stoere, meer off-road capabele Africa Twin naar de nu meer comfortabele en toer-georiënteerde versie. Maar waarom ook niet, als de markt duidelijk niet zit te springen om een adventure-motor met een enorme brandstoftank en 21-inch banden? Dankzij het 19-inch voorwiel is de Adventure Sports niet alleen veel beter geschikt voor het rijden op verharde wegen, maar met zijn zithoogte van 835 millimeter kunnen er ook veel kleinere rijders op rijden. En laten we eerlijk zijn: een 19-inch wiel aan de voorkant laat sowieso genoeg ruimte over voor uitstapjes in de natuur, zoals de paar concurrenten van BMW, Ducati en Triumph met enorme tanks al enige tijd bewijzen. Wat ook de vraag beantwoordt of de nieuwe Adventure Sports nog steeds een echte Africa Twin is: Ja, dat is hij. Want de geest van de originele Africa Twin, een adventure bike die zowel off-road als lange afstanden aankan, wordt nog steeds perfect waargemaakt. De moderne interpretatie heeft nu een 19-inch voorwiel, elektronische vering en op verzoek zelfs een dual-clutch versnellingsbak - gelukkig heeft de tijd niet stilgestaan!

De elektronica van de Honda Enduro is in 2024 ook aanzienlijk veranderd, hoewel het basisconcept hetzelfde is gebleven. We kunnen nog steeds de belangrijkste informatie aflezen op het kleine LCD-display en het merendeel van de elektronische functies bedienen via het TFT-touchscreen. Het omslachtige, onintuïtieve bedieningsconcept en de overvloed aan schakelaars op het stuur zijn ook hetzelfde gebleven. Maar als je eenmaal bekend bent met het systeem, kun je de Enduro helemaal naar wens aanpassen. De vrij configureerbare gebruikersmodi zijn bijzonder handig, vooral voor specifieke toepberingen zoals off-road rijden. De gasrespons, het remeffect van de motor en de ABS-modus, die normaal gesproken gekoppeld zijn aan de rijmodus, kunnen worden aangepast, evenals de 8-traps tractiecontrole en de wheeliecontrole. In 2024 worden nog twee elektronische functies toegevoegd. De ene is de zogenaamde G-Switch, een soort off-road modus voor de DCT-transmissie, waarbij de twee koppelingen eerder worden ontkoppeld, waardoor de tractie op het achterwiel toeneemt, en de andere is de semi-actieve EERA-vering van Showa, die nu standaard is.

De vooraf ingestelde rijmodi bevatten ook een instelling voor de elektronische vering. In de Tour-modus wordt de demping ingesteld op "Hard", in de City-modus op "Medium", in de Gravel-modus op "Zacht" en in de Offroad-modus op "Offroad". Daarnaast kan de rijder met één druk op de knop de voorspanning van de schokdemper aanpassen aan de belasting van de motor. In de gebruikersmodi kan niet alleen de demping naar wens worden geselecteerd, maar kan ook de vering op het voor- en achterwiel verschillend worden ingesteld. Passend bij het avontuurlijke karakter van de Honda Enduro is de vering nooit echt hard of sportief, maar de spreiding tussen de hardste en zachtste stand is toch aanzienlijk. De grootste comfortbonus is echter de mogelijkheid om snel te schakelen tussen de veerstanden. Net als je door de bochten suist en geniet van de stabiliteit van de vering in de harde stand, kom je bij de afslag naar het onverharde deel van de tour. Zonder te stoppen hoef je maar een paar keer op de knop te drukken en de motor dendert over heuvel en dal in de juiste stand. De rest van de elektronica biedt ook deze veelzijdigheid, ook al verhindert Honda's veiligheidsfilosofie soms aanpassingen tijdens het rijden. Kortom, de elektronica van de Honda Enduro presteert op alle gebieden uitstekend, mits je de verwarrende menunavigatie onder de knie krijgt en weet hoe je het systeem op de juiste manier bedient.

"Ik ben hier, hier hoor ik thuis" zingt de Oostenrijkse zanger Reinhard Fendrich in het geheime Oostenrijkse volkslied I am from Austria. Voor de Honda Enduro is deze tekst helemaal van toepassing. Hoewel zijn eerdere reizen meer door de wildernis voerden (zie de verklaring van Martin hierover) en het feelgoodterrein de laatste tijd beschaafder is geworden, kan de Honda Enduro absoluut niet ontkend worden als toermachine. Cruise control en handvatverwarming zijn standaard aan boord in 2024.

Dankzij de nieuwe ergonomie (herziene zitbank, lagere zithoogte, meer oriëntatie op het voorwiel), het beheersbare brandstofverbruik (ruim onder de 6 liter) en de indrukwekkende tankinhoud van 24,8 liter kunnen etappes van 450 km in één ruk worden afgelegd in het zadel van de Honda Enduro. De windbescherming is aanzienlijk verbeterd dankzij de vernieuwde kuip, met name rond het midden van de carrosserie. Lange of zeer lange rijders kunnen last hebben van turbulentie op de helm, omdat de scheurrand de rijder op 1,87 meter hoogte vrijwel precies ter hoogte van het voorhoofd raakt. Ook moet worden vermeld dat het zadel in hoogte kan worden versteld (onhandig, maar niettemin). De kniehoek in de onderste positie is relatief scherp voor een touring enduro, maar je bent nog meer geïntegreerd in het voertuig.

Bij dagelijks gebruik komt de Honda Enduro zich voor als een ongelooflijk relaxte metgezel. Het feit dat ons testmodel is uitgerust met DCT draagt echt bij aan het comfort. Een goed overzicht, een breed maar niet te breed stuur en het comfortabele semi-actieve chassis maken elke rit door de stad tot een plezier. Ondanks het hoge gewicht laat de Honda zich moeiteloos door het ochtendverkeer van Barcelona manoeuvreren, de gewichtsverdeling is bijna ideaal. Voor rijders die op zoek zijn naar wilde actie, raad ik aan om alleen de topkoffer van het originele Honda koffersysteem te monteren, zodat er geen gevechtslittekens op je eigen of andere voertuigen komen tijdens het slingeren.

De kofferoplossing van Honda, gemonteerd op onze Honda Enduro, biedt in totaal meer dan 100 liter opbergruimte (rechterkoffer: 33 liter, linkerkoffer: 37 liter, topkoffer: 42 liter), waarbij alleen in de topkoffer een helm past. In lijn met de enduro-uitstraling zijn de koffers afgewerkt in geborsteld aluminium, de meest elegante optie onder de bagageoplossingen. Handig is dat alle koffers kunnen worden vergrendeld en verwijderd met de autosleutel, zodat je maar één sleutel bij je hoeft te hebben. Wat esthetici waarschijnlijk irriteert, is dat de beugels voor de zijkoffers en de topkoffer goed zichtbaar zijn. We hebben meer discrete oplossingen gezien van andere (accessoire)fabrikanten, die praktisch van de fiets verdwijnen samen met de koffers als ze niet nodig zijn. Aan de andere kant bieden de beugels twee extra valbeugels bij een val of handgrepen voor de duopassagier.

De bagagedrager bovenop de koffer, die dienst doet als rugleuning, heeft ook een positief effect bij het rijden met een passagier achterop. Het beperkt echter de toch al niet eindeloze ruimte nog verder. De ruimte voor twee personen is voldoende in deze opstelling - de grote rijder voorin, de kleinere persoon achterin - maar met twee volwassen Midden-Europeanen kan het wat krap worden. Het maximale laadvermogen van 215 kg stelt ook hier grenzen; als je het koffersysteem zelf aftrekt plus de bagage die je bij je hebt, houd je al snel 180 kg over. De aandrijving is nog steeds uitstekend te noemen, zelfs met twee personen, maar het is niet meer sportief. Het comfortniveau van de EERA-vering is echter hoog. Let op: De Adventure Sports heeft geen automatische niveauregeling, dus de veervoorspanning moet in het menu voor bediening met twee personen worden aangepast om de veerprestaties volledig tot hun recht te laten komen.

Het zijn vooral de bochten waar de voordelen van Honda Enduro het meest tot hun recht komen. De 19-inch versie heeft nog minder vermogen nodig bij het insturen dan de standaard Twin, en hoge hellingshoeken voelen wat zekerder aan in het zadel van de Adventure Sports. Het toegenomen zelfvertrouwen is vooral te danken aan de licht gewijzigde ergonomie en niet zozeer aan het voorwiel zelf. Je zit nu iets meer naar voren gekanteld. De kniehoek blijft ontspannen, het bovenlichaam is nog steeds rechtop, maar over het geheel genomen iets minder dan op de 21-inch Africa Twin. Op die laatste zit je in een verhoogde maar ontkoppelde positie, terwijl je op de Adventure Sports actiever bent gepositioneerd.

Ook de semi-actieve vering voelt erg goed aan in de dynamische rijmodus en scoort punten met een effectieve maar comfortabele demping zonder onbedoeld door de knieën te gaan. Dit betekent dat er ook voldoende stabiliteit is, waardoor de Honda Enduro met relatieve kracht door de bochten kan worden gestuurd. De remmen verpesten het snelle spel ook niet en scoren punten met goede modulatie en responsieve remkracht.

Bij de Honda Enduro kan ik echter niet zonder handmatige tussenkomst, omdat het systeem (nog) niet kan anticiperen op bochten. Dit resulteert soms in ongeschikte schakelmomenten, maar dat is geen probleem, althans niet vanuit veiligheidsoogpunt, want het schakelen via de transmissie met dubbele koppeling gaat altijd heerlijk soepel. Minder opvallend is de nog steeds relatief lange overbrengingsverhouding, vooral als je de DCT niet in de meest agressieve schakelstand wilt gebruiken. Dit betekent dat je soms verhongert in het midden-laag toerengebied en handmatig moet schakelen om de motor weer op een dynamisch spoor te krijgen. Als je het echt wilt weten, kun je het beste volledig handmatig schakelen.

Eén tekortkoming op het gebied van snelheid is echter helaas niet zo gemakkelijk te omzeilen, namelijk de vrij lage hellingshoekspeling van de Honda Enduro. Als je rijvaardigheid ongeveer gemiddeld is, het asfalt stroef en het verkeer licht, dan bereik je al snel hellingshoeken die lijken op het slijpen van een tandwiel. En dat is niet aan te raden op de openbare weg.

Al met al zou ik zeggen dat de Honda Enduro een uitstekende keuze is voor avontuurlijke rijders die graag off-road gaan. Met zijn robuuste bouw en krachtige motor is hij perfect geschikt voor ruw terrein. Zelfs op de weg presteert de Honda Enduro goed, vooral in vergelijking met andere toerenduro's met een 21-inch wiel.

Met zijn 19-inch voorwiel richt de nieuwste Honda Enduro zich op een andere doelgroep, zonder afbreuk te doen aan het plezier van offroadavonturen. Het valt niet te ontkennen dat een kleinere bandenmaat bepaalde compromissen vereist. Toch zijn de verliezen buiten het asfalt verrassend bescheiden. Dit is vooral belangrijk omdat de Honda Enduro, als enduromotorfiets, primair is ontworpen voor lange ritten. Op zulke lange tochten richt de rijder zich zelden op veeleisende harde enduroparcoursen, maar geeft hij de voorkeur aan soepeler navigeren over grind- en onverharde wegen. Dit is waar de nieuwe Honda Enduro zich onderscheidt: Zijn verlaagde chassis zorgt voor een stabiele houding en stelt de rijder in staat om de motor met bravoure en controle te besturen, zelfs in lastige situaties. Er is echter één punt van kritiek op de nieuwe ergonomie bij het langdurig staan op de motorfiets: de staande positie is nu minder comfortabel en vergt meer inspanning van de rugspieren door de schuine houding. Bovendien leidt de kleinere bandenmaat tot meer gewicht op de vooras, waardoor het zwaartepunt naar voren verschuift en de stabiliteit in het terrein iets minder is.