A2-Scrambler Karşılaştırması - Triumph vs Royal Enfield vs TVS

İlk motosiklet yarışı muhtemelen ikinci motosiklet tamamlandığında gerçekleşmiştir. Ancak o zamanlar, motorlu iki tekerleğin çocukluk döneminde, özel yarış motosikletleri ve yarış pistleri yoktu; sadece basit motosikletler ve genellikle stabilize edilmemiş yollar vardı. 1920'li yıllarda, centilmenler İngiltere'nin tarlalarından ve sert yollarından geçerek vahşi yarışlar yaparlardı. Belirli bir güzergah olmadan, sadece A noktasından B noktasına daha hızlı ulaşmak önemliydi. Bir radyo sunucusu bu kaotik yarışmalardan birini "Scramble" olarak adlandırır ve böylece Scrambler'lar, aslında modifiye edilmiş sokak makineleri olarak, belki de ilk motosiklet segmenti olarak doğar. Ve bugün hala varlar, büyük ve küçük, pahalı ve ucuz. Ancak modern Scrambler'larda eski macera ruhundan ne kadar kaldı? Friuli Alpleri'nde üç gün boyunca yapacağımız yolculuk, yeni ve uygun fiyatlı Scrambler'larımızın hangi malzemeden yapıldığını bize gösterecek.

Güney Avusturya'da yola çıkan üçlü, ortak bir kökene sahip olsa da oldukça farklıdır. Triumph Scrambler 400 X muhtemelen çoğu kişi tarafından bilinir. Ancak, İngiliz motosiklet markasının küçük hacimli sınıfları, Hinkley'de değil, Hindistan Pune'deki Bajaj'da üretiliyor. 40 beygir gücü ile sadece üçlünün en güçlü makinesi değil, aynı zamanda yaklaşık 7.000 € fiyat etiketi ile en pahalı olanıdır. Scram 411, Hindistan'ın iki tekerlekli araç alanındaki lideri Royal Enfield'den, Chennai'den geliyor ve eski Himalayan'dan 411 cc tek silindiri temel alıyor. 24 beygir gücü ile Triumph'a yetişemiyor, üstelik tam dolu tankla 193,5 kg ağırlığı ile açık ara en ağır olanıdır. Bununla birlikte, Scram sadece 5.000 €'nun biraz üzerinde bir fiyatla ciddi süspansiyon yolları sunuyor: 190 ve 180 mm. Üçüncü olarak, Hindistan Mysore'dan TVS üreticisinden Ronin bu grubun egzotik üyesi. 17 inç lastikleriyle, bir Scrambler olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği tartışmalı, ancak standart olarak oldukça dişli lastikler, motor koruma plakası, çarpma çubuğu ve 225 cc tek silindirden gelen güçlü 20 beygir gücü ile maceraya atılıyor, bu yüzden onu üçüncü uygun fiyatlı ve Hint A2 makinesi olarak dahil ettik. Ve uygun fiyatlı demek az kalır, çünkü sadece 3.800 € fiyatıyla TVS Ronin, yolculuğumuzdaki gerçek bir fırsat.

Yolculuğumuz, İtalya sınırındaki Nassfeld Geçidi'nde, Kärnten'de başlıyor. Güzel, yuvarlak virajları ve yer yer oldukça dik eğimleriyle bu geçit, A2 Scrambler'larımızın yaklaşan Alpler yolları için ne kadar uygun olduğunu hemen gösteriyor. Güçlü motorlara alışkın bir Avrupalı olarak, TVS Ronin'in 20 beygir gücü ve Royal Enfield Scram 411'in 24 beygir gücünün pratikliğini sorgulamak kolay. Ancak ilk kilometrelerimiz, hızlanma yarışlarını kazanamasalar da sürüş keyfi sunabileceklerini hemen gösteriyor. Triumph, yokuş yukarı virajlarda hızlanmayı başarırken, Scram ve Ronin daha sakin bir şekilde ilerliyor. Royal Enfield, geleneksel, tıngırdayan tek silindirli bir karakter sergiliyor. 32 Nm ile, daha büyük hacimli Triumph'ın 37,5 Nm torkuna kıyasla sadece biraz daha az tork üretiyor ve bu tork, Scram'de 4.250 devir/dakikada 2.250 devir daha erken elde ediliyor. Bu nedenle, Royal Enfield da dağa çok daha yavaş tırmanmıyor. TVS Ronin ise 19,93 Nm torkuyla sabır veya yavaşlamanın keyfini gerektiriyor. Üç motor da iyi bir çalışma kültürü, erişilebilir dozaj ve sakin güç eğrileri sunuyor. TVS'nin aynı hızda en çok çalışması gerektiğini, hafif, yüksek frekanslı titreşimlerden anlıyorsunuz, ancak bu rahatsız edici bir boyutta değil. Ancak, hızdan bahsetmişken, A2 Scrambler'larla ne kadar hız yapılabilir? Nassfeld Geçidi'nden sonra batıya doğru devam ediyoruz ve bu sırada daha düz yollarda da ilerliyoruz. Triumph, otoyol hızlarına ve ötesine rahatça ulaşabiliyor, Scram 411 ise yaklaşık 110 km/s hızda belirgin bir şekilde zorlanıyor ve maksimum 125 km/s hıza ulaşabiliyor. TVS Ronin ise 90-95 km/s hızda neredeyse her şeyini vermek zorunda kalıyor. Biraz rüzgar yardımı ve bolca momentum ile 100 km/s hıza ulaşmak mümkün.

Nassfeld geçidinin İtalyan tarafı, Avusturya'nın kuzey rampasından çok daha dar ve virajlı ve bu sadece başlangıç. Günlük hedefimiz, batıya doğru ilerlememiz gereken MoHo Motorradhotel Bellavista oteli Ravascletto'da. Tolmezzo üzerinden sıkıcı bir dolambaç yerine, Pontebba'yı Paularo'ya bağlayan, oldukça dar ve virajlı Lanzen geçidini tercih ediyoruz. Burada A2-Scrambler'ımızın manevra kabiliyeti test ediliyor. Tek şeritli, yer yer oldukça yıpranmış yol, çayırlar ve sık ormanlar arasında kayalık duvarların yanından kıvrılıyor ve iyi bir sürüş hattı gerektiriyor. Scram 411 ve Scrambler 400 X, 100/90-19 ön tekerleği nedeniyle, virajlarda çevik bir şekilde kıvrılmak için gidon üzerinden biraz daha fazla giriş gerektiriyor. Triumph, bu süreçte daha hızlı ve hassas bir şekilde virajlardan geçerken, Scram biraz daha ağır bir şekilde sürüş hattını takip ediyor. Bunun ana nedeni, süspansiyon mesafelerindeki farklılıklar. Scrambler 400 X, 150 mm ile yol için daha uygun ve eğimlerdeki düzensizliklerde daha stabil kalıyor, ancak Royal Enfield'in 190 ve 180 mm süspansiyon mesafeleri sayesinde kötü asfaltlı yollar daha konforlu. TVS, Ronin'in süspansiyon mesafeleri hakkında bilgi vermiyor, ancak süspansiyon rezervlerinin en kısa olduğu kesin. Yine de, Hindistan'ın A2-Scrambler'larının en küçüğü olan bu motosiklet şaşırtıcı derecede iyi performans gösteriyor.

Sürücü pozisyonu, diğer iki rakibin aksine, tipik dik Naked Bike duruşundan Cruiser oturma pozisyonuna doğru kayıyor. Ayak dayanakları oldukça önde konumlandırılmış, gidon sürücüye doğru oldukça uzanıyor, bu da diz açısını neredeyse dik ve vücut duruşunu rahat tutuyor. Bu pozisyondan, Ronin'i virajlarda şaşırtıcı bir çeviklikle yönlendiriyorsunuz. Eğime çok istekli düşüyor ve orada sürüş hattını kararlı bir şekilde takip ediyor. Fiyat noktasına göre ayarlanamayan süspansiyon şaşırtıcı derecede iyi ayarlanmış. Aşırı yumuşak değil, eğimde stabilite sunuyor ve aynı zamanda sert darbelere karşı makul bir konfor sağlıyor. TVS motosikletin maksimum eğim açısı oldukça sınırlı, ancak Ronin ile acele etmenize gerek yok. Bunun yerine, virajlarda derin bir rahatlıkla ve zahmetsizce süzülüyorsunuz ve manzaranın tadını çıkarmak için de kapasiteniz kalıyor. Üç A2-Scrambler da kaskın altında geniş gülümsemelere neden oluyor ve bu gülümsemeler MoHo Bellavista varışımızdan sonra da görülmeye devam ediyor. Burada, motosikletçilere yönelik harika bir hizmetin tadını çıkarıyoruz ve çevre hakkında birkaç rota ipucu alıyoruz. Ertesi gün maceralı olacak.

Vette Panoramaları, Forcella Geçidi ve daha fazlası - Friuli'de hala yasal olarak toprak yollarda sürüş yapılabilen birçok dağ yolu bulunmaktadır. Ravascletto'da, otelimizin kapısının hemen önünde, macera başlıyor ve birkaç yüz rakım metre sonra A2 Scrambler'larımızın altında toz kalkıyor. Gün boyunca, düz çakıllı, aşınmış, çamurlu veya dik olan farklı zeminlerde sürüş yapıyoruz. Royal Enfield Scram, gevşek arazide 411 Himalayan ile olan yakın akrabalığını gösteriyor ve uzun süspansiyon mesafeleri ve ayakta sürüş için çok uygun ergonomisi sayesinde, taş ve kaya üzerinde etkilenmeden bolluyor. Triumph, engebeli arazide biraz daha sert bir şekilde ilerliyor ve rotadan çıkmamak için hat seçiminde daha fazla dikkat gerektiriyor, ancak Scrambler 400 X, üçlü arasında küçük driftler ve çekişle ilgili diğer oyunları kolayca yapabilecek kadar güç sunan tek model. Scram'de bunun için çok cesur bir gaz eline ihtiyaç var ve Ronin ise neredeyse hiç kaymıyor.

Ronin, ergonomisi nedeniyle Offroad sürüşte tamamen farklı bir hikaye yazıyor. İleriye doğru konumlandırılmış ayak dayanakları, ayakta sürüşü fiilen imkansız hale getiriyor. Başlangıçta, ona offroad yeteneğini vermemeyi ve onu sadece bir Cruiser-Naked-Bike olarak ilan etmeyi düşündüm. Ancak sonra, Hint Himalayaları'ndaki zamanım aklıma geldi ve oradaki yerlilerin Ronin gibi motosikletlerle en zorlu yolları nasıl aştığını hatırladım. Yani sadece farklı bir yaklaşım gerekiyor. Ve işte, performanslı ayakta sürüş yerine, yavaş yavaş ilerlemek de oldukça iyi sonuç veriyor. 14 litrelik dolu yakıt tankıyla sadece 162,5 kg ağırlığı ve 795 mm düşük sele yüksekliği sayesinde hiçbir geçiş tehdit edici, hiçbir engel korkutucu görünmüyor. Sadece sabit gazla devam edin ve Ronin için neredeyse hiçbir engel yok. Bu arada, ayakta sürüşe göre daha az teknik ve aktif sürüş gerektiriyor, bu da büyük bir eğlence sağlayabilir. Çevreyi ve altınızdaki Hint Cruiser-Scrambler'ın yavaşlatılmış karakterini daha fazla keşfetmek için daha fazla zaman kalıyor. Kum ve çakılda geçirilen birçok eğlenceli saatten sonra, Lanzenpass'a geri dönüyoruz ve kuzeydeki en uç noktasına yakın bir yerde, Avusturya'ya geri dönen stabilize yoldan devam ediyoruz, burada Straniger Alm'de geceyi geçiriyoruz. Kısmen kaba offroad geçişleri sadece bizi sürücü olarak değil, aynı zamanda ekipmanı da zorladı. Triumph'un ekranında bir uyarı ışığı yanıyor ve Scram 411 ara sıra çalıştırma sorunları yaşıyor. İlginç bir şekilde, kağıt üzerinde en az uygun ve açık ara en ucuz olan TVS Ronin, yolculuğu hiçbir şey olmamış gibi atlatıyor.

Geri dönüş yolu, Gailtal'a inen çakıl yolu boyunca ve ardından doğuya doğru Nassfeld Geçidi'ne geri gider. Geniş ana yolda, üç A2-Scrambler'ın pragmatik özelliklerini daha iyi değerlendirebiliriz. Hepsi tasarruflu, ancak burada daha büyük farklar var. Triumph Scrambler 400 X'in yakıt tüketimi yaklaşık 3,5 L/100km, yani oldukça düşük, ancak küçük 13 litrelik yakıt deposuyla pek uzağa gitmez. Royal Enfield Scram 411 ise yaklaşık 3,2 L/100km tüketir, 15 litrelik deposuyla daha uzun mesafeler kat edebilir. Küçük Ronin ise testin menzil şampiyonu. Büyük tam gaz oranına rağmen yakıt tüketimi sadece 3 L/100km'nin biraz üzerinde, bu da 14 litrelik yakıt deposuyla 450 km ve biraz daha fazla mesafeyi yakıt ikmali yapmadan kat etmesini sağlıyor. Üç Scrambler'ın diğer pratik avantajları ise düşük sigorta ve servis maliyetleri. Ancak servis aralıkları büyük ölçüde değişiyor. Triumph sadece yıllık veya her 16.000 km'de bir kontrol gerektirirken, Royal Enfield Scram 411 her 5.000 km'de bir ve TVS Ronin her 6.000 km'de bir kontrol gerektiriyor.

Üç günlük A2-Scrambler maceramız, sürüş keyfi için ne kadar az şeye ihtiyaç olduğunu bir kez daha gösterdi. Farklılıklarına rağmen, üç motosiklet de belirli alanlarda puan topladı ve kimin hangi motosikletle devam edeceği konusunda asla tartışma çıkmadı. Aynı zamanda, üç Scrambler farklı hedef kitlelere hitap ediyor. Triumph Scrambler 400 X, yavaşlamış sürüşle yetinmeyen, kaliteli işçiliğe değer veren ve bunun için biraz daha fazla ödeme yapmaya hazır olanlara hitap ediyor. İngiliz, üçlünün en çok yönlü paketini sunuyor. Royal Enfield, daha düşük gücü nedeniyle asfaltta biraz daha sabır gerektiriyor, ancak arazide Triumph'tan daha ileriye götürülebilir. Acele etmeyen, ancak bir Scrambler ile daha kaba yolları da aşmak isteyenler, Scram 411'i daha yakından incelemeli. TVS Ronin, yolculuğumuzun sonuna kadar ekipteki egzotik olarak kalıyor, sadece marka açısından değil, sürüş performansı açısından da. Ronin'de sürüşün tadını çıkarmak için kesinlikle kendinizi buna adamanız gerekiyor. Ancak hızlı veya sabit sürüş isteğini bastırdığınızda, motosikletin rahatlığını ve sakin üstünlüğünü takdir etmeye başlıyorsunuz. Rota ne tür engeller çıkarırsa çıkarsın, TVS Ronin ile etkilenmeden ilerleyebilir ve asla stresli ya da bunalmış hissetmezsiniz. Özellikle daha az deneyimli sürücüler için büyük bir artı. Ayrıca, Ronin o kadar uygun fiyatlı ki, gençler de bu motosikleti daha kolay satın alabilir.