Kavram Karşılaştırması: Ducati Hypermotard 698 Mono RVE vs. Monster

Mantıklı, ekonomik ve mütevazı mı? Hayır. Ducati Hypermotard 698 Mono RVE ve Ducati Monster, spor Ducati dünyasına en uygun giriş modellerini temsil ederken, performans ve günlük kullanım açısından daha erişilebilir modeller arasında yer alsalar da, gerçekten ucuz değiller. Almanya'da Mono RVE için başlangıç fiyatı 13.390 Euro ve Monster için 12.390 Euro'dur. Ancak alıcılara çok şey sunuluyor: İtalyan havası, modern teknoloji ve istikrarlı değer koruma yanında, spor DNA'ları da tartışılmaz. Seçim Mono veya Monster'dan hangisi olursa olsun - her iki motosiklet de etkileyici bir güç-ağırlık oranı, elektronik özellikler ve dinamik bir sürüşte taviz vermeyen yüksek kaliteli şasi, frenler ve lastikler sunar.

Mono'nun kalbi, yeni geliştirilen Superquadro Mono'dur, 659 cc, 77,5 PS @ 9750 U/dak ve maksimum 10.250 U/dak devir hızına sahip 1 silindirli bir motordur. Maksimum tork 63 Nm @ 8000 U/dak ve sürüşe hazır ağırlığı 151 kg'dır. Gücü ağırlığa böldüğümüzde 0,51 PS/kg elde ediyoruz; bu, bir silindirli motor için oldukça etkileyici bir değerdir. Öte yandan, Monster, Ducati'nin kanıtlanmış Testastretta 90° V2 motoruyla, yani 937 cc, 111 PS @ 9250 U/dak ve 93 Nm @ 6.500 U/dak torka sahip 2 silindirli bir motorla çalışır. Sürüşe hazır ağırlığı 179 kg olan bu motor, 0,62 PS/kg gibi bir güç-ağırlık oranına sahiptir, yani Mono'nun oranından %20 daha yüksek bir performans sunar.

Ve yine de, iki konseptin farklı avantaj ve dezavantajlarını, geometrisini, sürüş performansını ve geri kalan donanımlarını bir kenara bırakırsak, pratikte iki motosiklet arasında performans açısından neredeyse hiçbir fark yoktur. 33,5 PS ve 30 Nm farkına rağmen, kırsal yolda hızlanma ve çekiş gücü açısından tamamen eşdeğerdirler.

Ama bu nasıl mümkün olabilir? Cevap, dişli oranlarında yatıyor. Birincil, şanzıman ve ikincil dişli oranlarını analiz ettik ve Mono'nun ilgili viteslerde yaklaşık %20 daha kısa oranlara sahip olduğunu tespit ettik. Bu, %20 daha düşük olan güç-ağırlık oranını büyük ölçüde dengeliyor ve daha iyi bir hızlanma sağlıyor. Öte yandan, Monster'ın daha uzun dişli oranları potansiyel olarak daha yüksek son hızlara ulaşmasını sağlıyor ve daha pürüzsüz bir sürüş sunuyor. Bu şu anlama geliyor: Mono, çeviklik ve hızlı hızlanmaya önem verenler için idealdir, Monster ise sık vites değiştirmeden rahat bir sürüş, konforlu bir gezi ve daha yüksek son hızlar isteyen sürücüler için uygundur.

Mono'nun daha kısa vites oranı, kırsal yollarda gerçek performans avantajları sunar, ancak şehir trafiğinde hızla pratik olmaktan çıkabilir. Birinci vites esas olarak kalkış için uygundur, ikinci vites ise düşük devirlerde sarsıntılı veya yüksek devirlerde çok agresif olabilir. Bu nedenle, üçüncü vitesin kullanılması önerilir, bu da dur-kalk trafiğinde yaklaşık 45 km/sa hıza kadar hafif bir sabit hızda sarsıntıya neden olabilir. Ayrıca, trafikte veya trafik ışıklarında egzoz manifoldunun aşırı ısınması, Mono'nun safkan bir yarış motosikleti olduğunu ve sürülmek istediğini gösterir. Monster, bu alanlarda daha fazla günlük kullanım uygunluğu gösterir, özellikle daha uzun vites oranı sayesinde. Ayrıca iyi bir görüş, yüksek çeviklik ve ikinci vitesten birinci vitese yumuşak bir şekilde aşağıya vites değiştiren mükemmel çalışan bir Quickshifter sunar.

Bazı sürücüler için Mono'nun sele yüksekliği caydırıcı olabilir, çünkü standart sele ile 904 mm'dir. Ancak bu rakam görecelidir, çünkü 215 mm süspansiyon mesafesine sahip 45 mm Marzocchi USD çatalı ve 240 mm süspansiyon mesafesine sahip Sachs Monoshock amortisörü, motosikletin otururken önemli ölçüde çökmesini sağlar. Opsiyonel Ducati aksesuarları ile sele yüksekliği 849 mm ile 889 mm arasında düşürülebilir. Mono'nun şasisi sportif ve sert ayarlanmıştır, bu da iyi asfalt üzerinde yüksek hızlar ve ön tekerlekten hassas geri bildirim sağlar. Ancak, kötü yol bölümlerinde bir zayıflık ortaya çıkar: Çatal konforlu değildir ve düzensizlikleri yeterince sönümlemez. Yine de, ön ve arka süspansiyon tamamen ayarlanabilir, bu da bireysel uyarlamalara olanak tanır. Sele konforu oldukça düşüktür ve yolcu taşımaya uygunluğu sınırlıdır. Yolcu ayak dayanakları fabrika çıkışı monte edilmemiştir, sadece aksesuar paketi ile birlikte gelir.

Monster'da durum farklı. Bu modelin sele yüksekliği 820 mm olup, opsiyonel Ducati aksesuarları ile 775 mm ile 800 mm arasında ayarlanabilir. Monster'ın şasisi daha çok konfora yönelik tasarlanmış, bu da özellikle uzun turlarda avantaj sağlıyor. Ancak, keskin frenleme sırasında ön tarafın fazla dalması rahatsız edici olabilir. Monster'ın standart versiyonunda sadece arka amortisörün ön yüklemesi ayarlanabilir; diğer ayarlamalar mümkün değildir. Bu nedenle, uzmanlar veya maddi durumu iyi olanlar, tam ayarlanabilir Öhlins şasi ile donatılmış SP versiyonunu tercih ederler.

Daha uzun turlar için önemli bir nokta, Mono'da dikkat çeken 12 litrelik yakıt tankının Monster'ın 14 litrelik tankına kıyasla daha küçük olmasıdır. Mono'nun 100 km'de 4,8 litre ve Monster'ın 100 km'de 5,2 litre yakıt tüketimi göz önüne alındığında, fark başlangıçta küçük görünebilir, ancak Mono'nun yakıt tüketimi hız arttıkça belirgin bir şekilde artar. Yaklaşık 180 km sürüşten sonra yakıt rezervi uyarısı verir ve 200 km'den sonra acilen yakıt alınması gerekirken, Monster rahatlıkla 50 km daha gidebilir.

Hızlı Supermoto veya Kart pistleri için Mono neredeyse "yarışa hazır". Fren sistemi, radyal 4-pistonlu Brembo M4.32 ve özel olarak geliştirilmiş 330 mm Mono disk ile Alu-flanş ile donatılmış olup, hem yolda hem de yarış pistinde mükemmel ilk frenleme, hassas dozajlama ve yüksek fren performansı sunar. Y-Desenli 17 inç hafif alaşım jantlar, Pirelli Diablo Rosso IV lastikleri (ön 120/70 ZR17 ve arka 160/60 ZR17) ile birleştiğinde, tam anlamıyla mükemmel bir sürüş deneyimi sağlar. Daha sportif talepler için Pirelli Diablo Supercorsa SC V3, ContiAttack SM 2 veya Michelin Power GP 2 gibi lastikler takılabilir, böylece lastik ısıtıcı olmadan pistte tam gaz gidebilirsiniz. Gerçek yarış hedefleri için özel boyutlarda Supermoto slick lastikler önerilir ve arka dişli oranı pist gereksinimlerine göre ayarlanabilir. Ayarlardaki "TYRE CALIBRATION" fonksiyonu, lastik değişimi veya son dişli oranının değiştirilmesinden sonra elektronik sistemlerin ve Quickshifter'ın sorunsuz çalışmasını sağlar. Ancak, son dişli oranında yapılan herhangi bir değişikliğin garantiyi geçersiz kılacağını ve motosikletin artık kamu yollarında kullanılmaması gerektiğini bilmek önemlidir.

Eğer Slick lastikler kullanılacaksa, mutlaka özel Supermoto-Slick lastikler ve en yumuşak karışım seçilmelidir, çünkü Superbike-Slick lastikler, SC1 veya SC2 gibi, piste bağlı olarak her zaman optimal sıcaklıkta tutulamayabilir. Ducati'nin aynalarla ilgili ek bir notu: Ducati, Brembo kelepçelerine monte edilen aynalar aracılığıyla debriyaj ve fren sıvısı kaplarını sabitlemiştir, bu nedenle aynalar çıkarıldığında kaplar kolayca sabitlenemez. Ancak, bu sorunu çözmek için birçok basit ve uygun maliyetli çözüm bulunmaktadır, sadece pist gününden önce bu konuda zamanında ilgilenilmelidir.

Monster, Mono kadar sportif olmasa da, kesinlikle spordan uzak değil. Burada da temel olarak aynı şey geçerli: Aynalar aşağı, plaka çıkar ve yarış pistine çık. Pirelli Diablo Rosso III, yeşil veya mavi gruplardaki pist günleri için fazlasıyla yeterli ve sağlam motoru ve daha yüksek son dişli oranı sayesinde Monster, Pannoniaring, Slovakiaring veya Brünn gibi daha hızlı pistlerde de iyi bir performans sergiliyor. Daha fazla sürüş keyfi için Pirelli Diablo Supercorsa, Conti SportAttack veya Michelin Power GP 2 gibi lastikler avantajlı olabilir. Lastik ısıtıcılarından çekinmeyenler için, örneğin Michelin Power Slick 2, sıcaklıklar ve asfalt konusunda çok sorunsuz bir performans sunar. Monster'da da kullanım kılavuzuna göre arka dişli değiştirilebilir ve hem elektronik sistem hem de Blipper kalibre edilebilir. Ancak, bunun garanti ve StVO'ya (Alman Karayolu Trafik Yönetmeliği) göre işletme iznini geçersiz kılacağını unutmamak gerekir.

Monster'ın biraz yumuşak olan frenlerinden bahsetmek gerekir. 320 mm'lik çift diskli sistem ve radyal Brembo M4.32 Monoblock kaliperler iyi bir dozajlama ve yeterli gecikme sunar, ancak başlangıçta biraz daha keskin tutabilir. Standart Monster'ın fren sistemi açıkça günlük kullanıma yönelik olarak tasarlanmış, bu nedenle biraz daha fazla el gücü gerektiriyor.

Elektronik yardımcıları açısından Mono RVE biraz önde. Siyah/beyaz, 3,8 inçlik mükemmel okunabilir bir LCD ekranı ve Ride-by-Wire, dört sürüş modu (Sport, Road, Urban, Wet), dört kademeli viraj ABS'si "Slide-by-Brake" ile, Ducati çekiş kontrolü, dört kademeli Wheelie kontrolü, Ducati Power Launch, gündüz farları ile Full LED aydınlatma, Dinamik Fren Işığı, USB soketi ve sele altına yerleştirilmiş lityum-iyon pil içeren kapsamlı bir elektronik paketi sunuyor. Standart Quickshifter hem yukarı hem de aşağı vites değişimini mümkün kılıyor. Monster ise temelde benzer bir işlevsellik sunuyor, ancak 4,3 inç renkli TFT ekranı, Supermoto'ya özgü ABS/DWC fonksiyonları ve lityum pil olmadan.

Mono mu Monster mı? Bu soru sadece bireysel olarak cevaplanabilir, çünkü büyük ölçüde sürücü tipine ve motosikletten beklenenlere bağlıdır. 698 Mono, özellikle solo kullanım için uygun olan gerçek bir performans eğlence motosikletidir. Etkileyici bir ivmelenme, yüksek çeviklik sunar ve kırsal yollarda sportif sürüşler ve düzenli Supermoto pist kullanımı için idealdir. İki silindirli Monster da kırsal yollarda sportif sürüş performansıyla öne çıkar, ancak ayrıca iki kişiyle daha uzun turlar ve şehir turları için de uygundur. Daha hızlı yarış pistlerinde yapılan Trackday'ler de Monster ile sorunsuz bir şekilde mümkündür.