Test CFMoto 450MT w motocyklowym raju Gran Canaria

Gran Canaria leży u wybrzeży Maroka i przyciąga różnorodnym krajobrazem, łagodnymi temperaturami oraz niesamowicie fajnymi trasami do jazdy motocyklem. Nie bez powodu wyspa nazywana jest "małym kontynentem", ponieważ w zależności od regionu można poruszać się po suchych pustkowiach kamienistych, zielonych łąkach, dolinach porośniętych kaktusami, stromych wąwozach, a nawet chłodnych lasach iglastych. Geograficznie Wyspy Kanaryjskie należą do Afryki, ale jako część Hiszpanii pod względem waluty i infrastruktury są na poziomie europejskim. Wykorzystaliśmy Gran Canarię do wczesnej ucieczki zimowej na początek sezonu 2025 i mogliśmy przetestować kilka ekscytujących motocykli, jak np. BMW R 1300 GS Adventure, Moto Guzzi Stelvio czy Yamaha Tracer 9 GT+, w spektakularnym i wymagającym otoczeniu.

Naszym punktem wyjścia na tę podróż było Las Palmas de Gran Canaria, gdzie wynajęliśmy motocykle od Canary Ride. Wypożyczalnia oferuje na swoich dwóch lokalizacjach na Gran Canarii i Teneryfie imponujący wybór ponad 70 motocykli. Obejmuje to zarówno duże maszyny, takie jak nowy BMW R 1300 GS Adventure, jak i mniejsze, zwrotne motocykle, jak Ducati Scrambler czy Honda CL 500. Podczas naszego tygodniowego tournee wypróbowaliśmy różne motocykle i na ostatni dzień zdecydowaliśmy się na interesującą mieszankę: obok BMW R 1300 GS ADV i Moto Guzzi Stelvio wybór padł także na CFMoto 450MT. Dlaczego taka decyzja?

Gran Canaria jest znana ze swoich surowych krajobrazów, krętych dróg i wąskich przejazdów. Często drogi są jednopasmowe lub ledwie dwupasmowe, z miejscami kiepską jakością nawierzchni i nieprzejrzystymi zakrętami. W szczycie sezonu sytuację dodatkowo komplikują liczne pojazdy turystów, które często nagle pojawiają się na środku drogi. W tym wymagającym terenie wybór lżejszego motocykla się opłaca. Zwinna, mała maszyna ułatwia manewrowanie po wąskich drogach, pozwala bezpiecznie utrzymać się na swoim pasie i szybko reagować w krytycznych sytuacjach. Nawet zawracanie na stromych górskich drogach Gran Canarii jest znacznie mniej męczące z lżejszym motocyklem.

CFMoto 450MT to lekki motocykl turystyczny enduro, który w naszym teście ważył 196,5 kg. Z mocą nieco ponad 40 KM oferuje zrównoważone połączenie zwrotności i komfortu, co jest szczególnie korzystne na dłuższych trasach. Oczywiście istnieją lżejsze maszyny, zwłaszcza w innych segmentach pojazdów, ale 450MT pozostaje pełnoprawnym motocyklem turystycznym enduro – co jest kluczową zaletą, jeśli chodzi o komfort na długich dystansach lub montaż sakw. W przeciwieństwie do mniejszych nakedów, CFMoto 450MT pozwala na przewożenie bagażu, oferując jednocześnie zwinność, która jest niezwykle przydatna w górzystym terenie Gran Canarii.

Zanim wyruszymy na kręte drogi Gran Canarii, musimy pokonać dojazd. Nasz punkt startowy – i siedziba Canary Ride – znajduje się w stolicy wyspy, Las Palmas. Stamtąd trasa prowadzi początkowo przez gęsty ruch miejski, a następnie krótki odcinek autostrady w kierunku gór. Gran Canaria, trzecia co do wielkości wyspa Kanarów, jest na tyle kompaktowa, że wszystkie jej regiony można zwiedzić w ramach jednodniowej wycieczki, ale jej topografia oferuje mimo to dużą różnorodność. Autostrada biegnie niemal w całości wzdłuż wybrzeża, podczas gdy w głąb wyspy prowadzą przede wszystkim kręte drogi, które wznoszą się coraz wyżej w górzyste rejony.

CFMoto 450MT okazała się już na etapie dojazdu niezwykle przystępnym motocyklem. Z wysokością siedzenia wynoszącą 800 mm jest stosunkowo niska jak na enduro turystyczne, co szczególnie korzystnie wpływa na mniejszych kierowców. Jej typowa geometria enduro turystycznego z wysokim przodem nadaje jej dojrzały wygląd, a regulowana szyba może być dostosowywana nawet podczas jazdy, aby optymalizować ochronę przed wiatrem. Zbiornik paliwa o pojemności 17,5 litra zapewnia wystarczający zasięg, aby dotrzeć do wszystkich celów na Gran Canarii bez potrzeby tankowania. Na naszą wycieczkę Canary Ride wyposażyło motocykl w praktyczny kufer, dzięki czemu bagaż mógł być łatwo przewożony. Pierwszy odcinek do krętych dróg w górach zajął około 45 minut – była to przyjemna i bezproblemowa jazda. Jednak prawdziwy charakter CFMoto 450MT ujawnił się dopiero, gdy dotarliśmy do krętych dróg wnętrza wyspy...

Po autostradzie zaczyna się to, z czego Gran Canaria słynie: prawdziwy raj dla miłośników zakrętów. Natychmiast zanurzamy się w niezliczone zakręty, które kształtują wyspę. Często ekstremalnie ciasne łuki oferują niemal torową jakość asfaltu, która zachęca do szybkiego pokonywania zakrętów przy dużych nachyleniach. W wyżej położonych rejonach asfalt staje się nieco bardziej chropowaty z powodu mrozu i warunków pogodowych, ale większość dróg jest w doskonałym stanie – idealna, by cieszyć się jazdą. CFMoto 450MT pokazało tutaj, co potrafi, jeśli chodzi o prowadzenie.

CFMoto wymaga początkowo nieco więcej wkładu przez szeroką kierownicę, aby wprowadzić duże, 21-calowe przednie koło w pochylenie. Jednak po lekkim wejściu w zakręt pozostaje zawsze stabilna. Długie skoki zawieszenia o 200 mm z przodu i z tyłu zapewniają komfort, niwelują nierówności i nie wykazują nadmiernego niepokoju nawet przy sportowej jeździe. Aby uzyskać jeszcze większą stabilność, ustawiliśmy regulowane zawieszenie nieco twardziej, co okazało się wyraźną zaletą przy wyższych prędkościach i w zakrętach. Jednak chiński motocykl turystyczny enduro ujawnia również poważniejszą słabość w ciasnych zakrętach.

Serce CFMoto 450MT stanowi dwucylindrowy silnik o pojemności 449,5 cm³. Generuje on moc 42 KM przy 8500 obr./min i dostarcza maksymalny moment obrotowy 42 Nm przy 6500 obr./min. W przeciwieństwie do wielu motocykli w tej klasie pojemności, które stawiają na jednocylindrowce, dwucylindrowy silnik CFMoto oferuje wyższy zakres obrotów. Wymaga on obrotów, gdy chce się jechać bardziej sportowo: potrzeba co najmniej 6000 do 7000 obr./min, zwłaszcza jeśli, jak ja, próbujesz dotrzymać kroku silniejszym maszynom. Jednak dzięki przewidywalnemu rozłożeniu mocy i niskim wibracjom, silnik dobrze się prezentuje nawet przy wyższych obrotach. Problem nie leży tutaj.

Jedna z największych słabości silnika ujawnia się w trudniejszych sytuacjach na drodze. Reakcja silnika na początkowe dodanie gazu jest niezwykle szorstka. Problem ten często występuje na wierzchołku ciasnych zakrętów lub stromych nawrotach, gdzie poruszamy się na niskich obrotach i chcemy precyzyjnie przyspieszyć z fazy hamowania silnikiem. Nawet przy doświadczonym operowaniu manetką gazu trudno uniknąć szarpnięcia przy dodawaniu gazu. To szarpnięcie może mieć negatywne skutki w krytycznych momentach, na przykład gdy występuje ruch z przeciwka lub droga jest szczególnie wąska i wymagająca. Nagły wzrost mocy w nieodpowiednim momencie może zniszczyć linię jazdy i doprowadzić do wyrzucenia z zakrętu. Dzięki pomocy lekko pracującego sprzęgła i przewidywalnej jeździe można ten problem częściowo złagodzić, jednak ciągłe zmiany obciążenia na ponad 1.000 pokonanych zakrętach podczas dnia jazdy na Gran Canarii są już dość irytujące. To nie jest drobnostka, lecz aspekt, który wymaga pilnej optymalizacji przy przyszłych modernizacjach modelu.

Kolejnym kontrowersyjnym tematem jest dźwięk silnika. Imponujące jest to, że silnik o małej pojemności generuje dojrzały i niemal agresywny dźwięk – i to z seryjnym tłumikiem. Dla fanów sportowego brzmienia może to być zaletą, jednak stały poziom hałasu to kwestia gustu. Nawet przy niskich obrotach dźwięk pozostaje głośny i przenikliwy. Osoby, które wolą cichy silnik podczas spokojnej jazdy, a większe brzmienie dopiero przy wyższych obrotach, mogą na dłuższą metę być zaniepokojone tym wysokim poziomem hałasu.

Poza tymi uwagami jest również wiele pozytywów, zwłaszcza w zakresie współpracy skrzyni biegów z sprzęgłem. Skrzynia biegów działa bezproblemowo i precyzyjnie, zarówno z użyciem sprzęgła, jak i bez niego. Sprzęgło wspomagane jest wyjątkowo lekkie, co umożliwia komfortowe prowadzenie, nawet w wymagających sytuacjach na drodze.

Nasza wycieczka prowadziła nas coraz wyżej, aż do Picos de las Nieves – tzw. „Zaśnieżonych Szczytów”. Choć nazwa jest nieco myląca, ponieważ śnieg pojawia się tu rzadko, znajdujemy się na wysokości prawie 2000 metrów nad poziomem morza. Ta wysokość oferuje nie tylko fantastyczne widoki, ale także wyraźne różnice klimatyczne. Obowiązuje ważna zasada: na każde 100 metrów różnicy wysokości temperatura spada o około 1 stopień Celsjusza. Oznacza to, że na Gran Canarii można w krótkim czasie przejść od letnich temperatur powyżej 20 stopni na wybrzeżu do chłodnego górskiego powietrza z temperaturami jednocyfrowymi.

Dla motocyklistów to kluczowy czynnik, który powinien być brany pod uwagę przy planowaniu wyposażenia. W tym roku polegaliśmy na produktach Ixs, które od 2025 roku uczyniły system warstwowy z wieloma warstwami podstawą swojej filozofii. Wszystkie materiały są elastyczne, a różne warstwy można szybko założyć lub zdjąć w zależności od potrzeb. To podejście okazało się idealne dla zmieniających się temperatur na Gran Canarii. Dzięki wszechstronnym warstwom mogliśmy elastycznie dostosować się do warunków: od ciepłych 30 stopni na wybrzeżu po zaledwie 5 stopni w wyższych partiach zawsze byliśmy dobrze przygotowani.

Osoby zdobywające wysokości Gran Canarii muszą być przygotowane na równie częste zjazdy. Wyspa jest poprzecinana siecią wąwozów i masywów górskich, które sprawiają wrażenie wzajemnie splecionych. W rezultacie podjazdy i zjazdy występują niemal bez przerwy, często z ekstremalnie stromymi odcinkami, które są jeszcze bardziej wymagające niż przełęcze alpejskie – umożliwia to brak śniegu i lodu. Te warunki wymagają motocykla, który zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę zarówno pod górę, jak i w dół. CFMoto 450MT radzi sobie z tym zasadniczo dobrze, ale ujawnia również słabości, szczególnie dla większych kierowców i w kwestii wydajności hamulców.

Pozycja siedząca na CFMoto jest zasadniczo odprężająca, a siedzenie zapewnia dobry komfort dzięki przyjemnemu zagłębieniu. Jednak więksi kierowcy napotykają tu ograniczenia: mając 1,85 metra wzrostu, moje kolana podczas zjazdu często uderzają w szerszą część zbiornika i nie mieszczą się w przeznaczonych do tego wgłębieniach po bokach. Aby tego uniknąć, muszę przesunąć się do tyłu, co jednak powoduje, że jestem wyraźnie odsunięty od przodu, a moje ramiona niemal prosto wyciągają się do kierownicy. Te kompromisy w ergonomii stają się szczególnie odczuwalne podczas dłuższych zjazdów i mogą z czasem być nieco niewygodne dla kierowców o wzroście powyżej 1,85 metra.

Podczas zjazdu z gór rzuca się w oczy przedni hamulec CFMoto – i to niekoniecznie w pozytywnym sensie. Wydaje się być zaprojektowany z myślą o offroadzie, co objawia się miękkim odczuciem dźwigni i raczej niejasnym punktem nacisku. Choć hamulec można dozować, na krętych drogach o dużym nachyleniu można by oczekiwać większej siły hamowania i precyzyjniejszego feedbacku. W przeciwieństwie do tego, tylni hamulec robi wrażenie: mimo że jest nieco wysoko umieszczony i stopa musi być lekko uniesiona, oferuje mocne i dobrze dozowalne opóźnienie. Jego siła rekompensuje słabości przedniego hamulca i sprawia, że ogólna wydajność hamulców CFMoto 450MT jest solidna – pod warunkiem, że stosuje się przedni i tylni hamulec w połączeniu.

Po około 250 kilometrach pełnych zakrętów i pokonanych przewyższeń nasza jednodniowa wycieczka na Gran Canarii dobiega końca. CFMoto 450MT pokazała co prawda w ciągu dnia kilka słabości, ale ogólny wrażenia z jazdy pozostają znakomite. Dzięki solidnemu prowadzeniu, przyjemnej ergonomii oraz komfortowi i przydatności na długie dystanse jest niezawodnym towarzyszem – i dostarcza również radości w zakrętach. Największym czynnikiem zakłócającym jest nieunikniona reakcja na zmianę obciążenia przy dodawaniu gazu w ciasnych zakrętach i nawrotach. Również stałe dudnienie końcowego tłumika jest dla mnie negatywnym aspektem, choć to może być kwestia gustu. Z czasem można się przyzwyczaić do tych cech, a oszałamiający krajobraz Gran Canarii wiele rekompensuje.

Czy to Roque Nublo, symbol wyspy, lśniący w promieniach słońca, czy surowe, spektakularne piękno skalnych ścian Doliny Łez w centrum wyspy – Gran Canaria oferuje mnóstwo wspaniałych zakątków, widoków i tras na stosunkowo małej przestrzeni. Wśród wielu ponumerowanych dróg Gran Canarii znaleźliśmy GC-65, fantastyczną trasę z płynnymi zakrętami i najlepszym asfaltem torowym, GC-130, która oferuje wspaniałe widoki i zabawne zakręty, oraz słynną GC-210 przez Dolinę Łez, od której odchodzi bardziej surowa, ale oszałamiająca GC-606, jako szczególnie godne polecenia.

Spektakularne połączenie przyjemności z jazdy, imponujących krajobrazów i ekscytujących dróg czyni Gran Canarię prawdziwym rajem dla motocyklistów. Nasze trasy zapisaliśmy za pomocą Calimoto i możecie je łatwo śledzić, korzystając z poniższych linków:

• Ulubiona trasa NastyNilsa na Gran Canarii
• Wąskie ścieżki, ślepe zaułki i tajemnicze drogi
• Trasa z widokiem na Atlantyk. Trasa na zachodzie