Test CFMoto 450MT w motocyklowym raju Gran Canaria

Gran Canaria, położona u wybrzeży Maroka, przyciąga różnorodnym krajobrazem, łagodnymi temperaturami i niesamowicie fajnymi trasami motocyklowymi. Nie bez powodu wyspa nazywana jest "małym kontynentem", ponieważ w zależności od regionu można napotkać surowe pustynie żwirowe, zielone łąki, doliny porośnięte kaktusami, strome wąwozy, a nawet chłodne lasy iglaste. Geograficznie Kanary należą do Afryki, ale jako część Hiszpanii, pod względem waluty i infrastruktury działają na poziomie europejskim. Gran Canaria posłużyła nam jako miejsce wczesnej ucieczki zimowej na początku sezonu 2025, gdzie przetestowaliśmy kilka ekscytujących motocykli, takich jak BMW R 1300 GS Adventure, Moto Guzzi Stelvio czy Yamaha Tracer 9 GT+ w spektakularnym i wymagającym otoczeniu.

Naszym punktem wyjścia była Las Palmas de Gran Canaria, gdzie wypożyczyliśmy motocykle od Canary Ride. Wypożyczalnia oferuje na swoich dwóch lokalizacjach na Gran Canarii i Teneryfie imponujący wybór ponad 70 motocykli. Obejmuje on zarówno duże maszyny, jak najnowsza BMW R 1300 GS Adventure, jak i mniejsze, zwrotne motocykle, takie jak Ducati Scrambler czy Honda CL 500. Podczas naszej tygodniowej wyprawy przetestowaliśmy różne motocykle i na ostatni dzień zdecydowaliśmy się na interesującą mieszankę: oprócz BMW R 1300 GS ADV i Moto Guzzi Stelvio, wybór padł również na CFMoto 450MT. Dlaczego taka decyzja?

Gran Canaria jest znana z surowych krajobrazów, krętych dróg i ciasnych przejazdów. Często drogi są tylko jedno- lub ledwie dwuipasmowe, z nie najlepszą jakością nawierzchni i nieprzewidywalnymi zakrętami. W szczycie sezonu dodatkową przeszkodą są liczne pojazdy turystyczne, które nierzadko pojawiają się niespodziewanie na drodze. W takim wymagającym terenie wybór lżejszego motocykla naprawdę się opłaca. Zwinna, małopojemnościowa maszyna znacznie ułatwia manewrowanie po ciasnych drogach, utrzymanie się na swojej jezdni i szybką reakcję w krytycznych sytuacjach. Nawet zawracanie na stromych drogach górskich Gran Canarii jest znacznie mniej męczące na lżejszym sprzęcie【18:3†source】.

Gran Canaria jest znana z surowych krajobrazów, krętych tras i ciasnych przejazdów. Często drogi są tylko jedno- lub ledwie dwuosobowe, z nie najlepszą jakością nawierzchni i nieprzewidywalnymi zakrętami. W szczycie sezonu dodatkową przeszkodą są liczne pojazdy turystyczne, które niejednokrotnie pojawiają się niespodziewanie na drodze. W takim wymagającym terenie wybór lżejszego motocykla naprawdę się opłaca. Zwinna, małopojemnościowa maszyna znacznie ułatwia manewrowanie w ciasnych uliczkach, pozwala na pewne trzymanie się swojego pasa ruchu i szybką reakcję w krytycznych sytuacjach. Nawet zawracanie na stromych górskich drogach Gran Canarii z lżejszym motocyklem jest znacznie mniej wyczerpujące【18:2†source】.

Zanim wyruszymy na kręte drogi Gran Canarii, musimy przejść przez etap dojazdu. Naszym punktem startowym – oraz miejscem, gdzie znajduje się Canary Ride – jest stolica wyspy, Las Palmas. Stamtąd trasa prowadzi najpierw przez gęsty ruch miejski, a następnie krótki odcinek autostrady w kierunku gór. Gran Canaria, trzecia co do wielkości wyspa Kanarów, jest na tyle kompaktowa, że można zwiedzić wszystkie jej rejony w ramach jednodniowej wycieczki, ale jej topografia oferuje mimo to ogromną różnorodność. Autostrada biegnie niemal wzdłuż całego wybrzeża, podczas gdy w głąb wyspy prowadzą przede wszystkim kręte drogi, które wznoszą się coraz wyżej w wyższe rejony wyspy.

CFMoto 450MT już podczas dojazdu okazała się niezwykle przystępnym motocyklem. Z wysokością siedzenia wynoszącą 800 mm, jest stosunkowo niska jak na motocykl turystyczny, co jest korzystne szczególnie dla niższych jeźdźców. Jej typowa geometria turystyczna z wysokim przodem nadaje jej dojrzały wygląd, a regulowana szyba przednia może być dostosowana nawet w trakcie jazdy, aby zoptymalizować ochronę przed wiatrem. Zbiornik paliwa o pojemności 17,5 litra zapewnia wystarczający zasięg, aby dotrzeć do wszystkich celów na Gran Canarii bez potrzeby tankowania. Na naszą wycieczkę Canary Ride wyposażyło motocykl w praktyczny kufer, co umożliwiło łatwe przewożenie bagażu. Pierwszy etap podróży do krętych górskich dróg zajął około 45 minut – była to przyjemna i bezproblemowa jazda. Jednak prawdziwy charakter CFMoto 450MT ujawnił się dopiero, gdy dotarliśmy do wijących się dróg wnętrza wyspy【18:1†source】.

Pierwsze zakręty na Gran Canarii odsłaniają to, z czego wyspa jest znana: prawdziwy raj dla miłośników zakrętów. Od razu wkraczasz w niezliczone zakamarki, które definiują charakter wyspy. Często ekstremalnie ciasne zakręty oferują niemal torową nawierzchnię, która zachęca do szybkiej jazdy w dużych przechyłach. W wyższych partiach asfalt staje się miejscami bardziej chropowaty z powodu mrozu i warunków atmosferycznych, ale większość dróg jest w doskonałym stanie – idealne do czerpania przyjemności z jazdy. Tutaj CFMoto 450MT pokazała, co potrafi w zakresie prowadzenia.

CFMoto 450MT potrzebuje na początku trochę więcej wkładu przez szeroką kierownicę, aby wprowadzić duże 21-calowe przednie koło w przechył. Po delikatnym pochyleniu w zakręty, pozostaje jednak zawsze stabilna. Długie skoki zawieszenia, wynoszące 200 mm zarówno z przodu, jak i z tyłu, zapewniają komfort, wyrównują nierówności i nie ulegają nadmiernemu zakłóceniu nawet przy sportowej jeździe. Dla jeszcze większej stabilności ustawiliśmy regulowane zawieszenie nieco twardziej, co okazało się wyraźną zaletą przy większych prędkościach i w zakrętach. Jednak chińska enduro turystyczna ujawnia także pewną wyraźną słabość w ciasnych zakrętach【18:6†source】.

Sercem CFMoto 450MT jest dwucylindrowy silnik o pojemności 449,5 cm³. Dostarcza on 42 KM przy 8500 obr/min i osiąga maksymalny moment obrotowy 42 Nm przy 6500 obr/min. W przeciwieństwie do wielu motocykli w tej klasie pojemności, które stawiają na jednocylindrowce, dwucylindrowy silnik CFMoto oferuje wyższy poziom obrotów. Wymaga on wysokich obrotów, aby jechać dynamiczniej: potrzeba 6000 do 7000 obr/min, zwłaszcza gdy, tak jak ja, próbujesz dotrzymać kroku mocniejszym maszynom. Jednak dzięki przewidywalnemu rozwijaniu mocy i niewielkim wibracjom, silnik sprawdza się dobrze także przy wyższych obrotach. Problem nie leży tutaj.

Jedną z największych słabości silnika ujawnia się w bardziej wymagających sytuacjach na drodze. Reakcja silnika na początkowe dodanie gazu jest niezwykle szarpana. Szczególnie na wierzchołku ciasnych zakrętów lub stromych nawrotów, gdzie poruszasz się na niskich obrotach i chcesz precyzyjnie przyspieszyć z fazy hamowania, problem ten pojawia się często. Nawet przy doświadczonym obchodzeniu się z manetką gazu trudno uniknąć szarpnięcia przy dodawaniu gazu. Taki nagły wzrost mocy w niewłaściwym momencie może negatywnie wpłynąć na linię jazdy, co grozi wytrąceniem z zakrętu, zwłaszcza gdy jest ciasno i wymagająco, a przed nami jedzie inny pojazd. Dzięki pomocy lekko działającego sprzęgła oraz przewidywalnej jeździe ten problem można wprawdzie częściowo zredukować, ale na krętych drogach Gran Canarii i przy przejechaniu prawdopodobnie ponad 1000 zakrętów dziennie, te ciągłe zmiany obciążenia potrafią mocno zirytować. To nie jest drobnostka, lecz aspekt, który wymaga pilnej optymalizacji w przyszłych modelach.

Kolejnym kontrowersyjnym tematem jest dźwięk silnika. Imponujące jest to, że mimo niewielkiej pojemności, silnik generuje dorosły i niemal agresywny dźwięk – i to z seryjnym tłumikiem. Dla fanów sportowego brzmienia może to być zaleta, ale stały poziom hałasu to kwestia gustu. Nawet przy niskich obrotach dźwięk pozostaje głośny i przenikliwy. Ci, którzy wolą cieszyć się spokojną jazdą z cichym silnikiem, a wyższe obroty zostawiać na większe emocje, mogą z czasem poczuć się tym wysokim poziomem hałasu nieco znużeni.

Oprócz tych krytycznych uwag, jest też sporo pozytywów, szczególnie w kwestii współpracy skrzyni biegów i sprzęgła. Skrzynia biegów działa bezproblemowo i precyzyjnie, zarówno z użyciem sprzęgła, jak i bez niego. Sprzęgło wspomagane jest wyjątkowo lekko działające, co umożliwia wygodne prowadzenie nawet w wymagających warunkach jazdy.

Nasza trasa prowadziła nas coraz wyżej, aż do Picos de las Nieves – tak zwanych „Śnieżnych Szczytów”. Choć nazwa może być myląca, gdyż śnieg pojawia się tu rzadko, znajdujemy się na prawie 2000 metrach nad poziomem morza. Ta wysokość oferuje nie tylko fantastyczne widoki, ale także wyraźne różnice klimatyczne. Istnieje ważna zasada: na każde 100 metrów różnicy wysokości temperatura spada o około 1 stopień Celsjusza. Oznacza to, że na Gran Canarii można w krótkim czasie przejść z letnich temperatur powyżej 20 stopni na wybrzeżu do chłodnego powietrza górskiego z temperaturami jednocyfrowymi.

Dla motocyklistów to kluczowy czynnik, który warto uwzględnić przy planowaniu wyposażenia. W tym roku zaufaliśmy produktom IXS, które od 2025 roku uczyniły system warstwowy z kilkoma warstwami rdzeniem swojej filozofii. Wszystkie materiały są elastyczne i w zależności od potrzeb, różne warstwy można szybko założyć lub zdjąć. To rozwiązanie okazało się idealne dla zmiennych temperatur na Gran Canarii. Dzięki wszechstronnym warstwom byliśmy zawsze dobrze przygotowani: od ciepłych 30 stopni na wybrzeżu po jedynie 5 stopni na wyżej położonych obszarach.

Kto wjeżdża na górskie szczyty Gran Canarii, musi być gotowy na to, że równie często będzie zjeżdżał w dół. Wyspa jest poprzecinana siecią wąwozów i masywów górskich, które sprawiają wrażenie, jakby były ze sobą splecione. W związku z tym podjazdy i zjazdy zmieniają się niemal nieustannie, często z ekstremalnie stromymi odcinkami, które potrafią być jeszcze bardziej wymagające niż przełęcze alpejskie. Takie warunki wymagają motocykla, który zapewni zarówno bezpieczeństwo, jak i kontrolę podczas jazdy w górę i w dół. CFMoto 450MT radzi sobie z tym zasadniczo dobrze, ale wykazuje również słabości, zwłaszcza dla wyższych motocyklistów i w kwestii wydajności hamulców.

Pozycja siedząca na CFMoto jest zasadniczo komfortowa, a siedzenie z wygodnym wgłębieniem oferuje dobry komfort. Jednak wyżsi jeźdźcy mogą napotkać pewne trudności: przy moim wzroście 1,85 metra kolana często opierają się o szerszą część zbiornika i nie mieszczą się w specjalnie przeznaczonych zagłębieniach po bokach. Aby tego uniknąć, muszę się przesunąć do tyłu, co jednak prowadzi do tego, że jestem znacznie oddzielony od przodu, a moje ramiona niemal całkowicie sięgają do kierownicy. Te kompromisy w ergonomii stają się szczególnie zauważalne podczas dłuższych zjazdów i mogą być nieco niekomfortowe dla kierowców powyżej 1,85 metra wzrostu.

Pozycja siedzenia na CFMoto jest na ogół komfortowa, a siedzenie z wygodnym wgłębieniem zapewnia dobry komfort. Jednak wyżsi motocykliści mogą napotkać pewne trudności: przy moim wzroście 1,85 metra kolana często napotykają szersze partie zbiornika podczas jazdy z góry i nie mieszczą się w przeznaczonych na nie wgłębieniach po bokach. Aby tego uniknąć, muszę przesunąć się do tyłu, co powoduje, że jestem odczuwalnie oddzielony od przodu i moje ramiona są prawie całkowicie wyprostowane w kierunku kierownicy. Te kompromisy ergonomiczne stają się zauważalne zwłaszcza podczas dłuższych zjazdów i mogą na dłuższą metę być nieco niekomfortowe dla jeźdźców powyżej 1,85 metra.

Po przejechaniu około 250 kilometrów pełnych zakrętów i pokonanych wzniesień, nasza jednodniowa wycieczka po Gran Canarii dobiega końca. CFMoto 450MT pokazała co prawda w ciągu dnia kilka słabości, ale frajda z jazdy była w sumie niesamowita. Dzięki solidnym właściwościom jezdnym, wygodnej ergonomii oraz komfortowi i przydatności na długie dystanse, jest niezawodnym towarzyszem – i zapewnia dużo radości w zakrętach. Największym czynnikiem zakłócającym jest nieunikniona reakcja na zmiany obciążenia przy dodawaniu gazu w ciasnych zakrętach i nawrotach. Również stałe dudnienie końcowego tłumika zwraca uwagę negatywnie, choć to może być kwestia gustu. Z czasem można się do tych cech przyzwyczaić, a zapierające dech w piersiach krajobrazy Gran Canarii wiele rekompensują.

Czy to Roque Nublo, symbol wyspy, lśniący w promieniach słońca, czy też surowe, spektakularne piękno skalnych ścian Doliny Łez w centrum wyspy – Gran Canaria oferuje mnóstwo wspaniałych zakątków, widoków i tras na stosunkowo niewielkim obszarze. Wśród wielu numerowanych dróg Gran Canarii znaleźliśmy GC-65, fantastyczną trasę z płynnymi zakrętami i najlepszym asfaltem torowym, GC-130, która oferuje wspaniałe widoki i zabawne zakręty, oraz słynną GC-210 przez Dolinę Łez, z której odchodzi bardziej surowa, ale zapierająca dech w piersiach GC-606, jako szczególnie godne polecenia.

Spektakularne połączenie frajdy z jazdy, zapierających dech w piersiach krajobrazów i emocjonujących tras czyni Gran Canarię prawdziwym rajem dla motocyklistów. Nasze trasy zarejestrowaliśmy za pomocą Calimoto i możecie je łatwo odtworzyć, korzystając z poniższych linków:

• Ulubiona trasa NastyNils na Gran Canarii
• Wąskie ścieżki, ślepe zaułki i ukryte drogi
• Trasa z widokiem na Atlantyk. Trasa na Zachodzie