Test CFMoto 450MT w motocyklowym raju Gran Canaria

Gran Canaria położona jest u wybrzeży Maroka i przyciąga różnorodnym krajobrazem, łagodnym klimatem oraz niesamowitymi trasami idealnymi do jazdy motocyklem. Nie bez powodu wyspa nazywana jest "małym kontynentem", ponieważ w zależności od regionu można poruszać się po surowych pustyniach, zielonych łąkach, dolinach porośniętych kaktusami, stromych wąwozach, a nawet chłodnych lasach iglastych. Geograficznie Kanary należą do Afryki, ale jako część Hiszpanii pod względem waluty i infrastruktury są na poziomie europejskim. Wykorzystaliśmy Gran Canarię do wczesnego zimowego wypadu na rozpoczęcie sezonu 2025 i mieliśmy okazję przetestować kilka ekscytujących motocykli, takich jak BMW R 1300 GS Adventure, Moto Guzzi Stelvio czy Yamaha Tracer 9 GT+, w spektakularnym i wymagającym otoczeniu.

Naszym punktem wyjścia w tej podróży było Las Palmas de Gran Canaria, gdzie wynajęliśmy motocykle od Canary Ride. Wypożyczalnia oferuje na swoich dwóch lokalizacjach na Gran Canarii i Teneryfie imponujący wybór ponad 70 motocykli. Oferta obejmuje zarówno duże maszyny, takie jak nowiutka BMW R 1300 GS Adventure, jak i mniejsze, zwrotne motocykle, takie jak Ducati Scrambler czy Honda CL 500. Podczas naszej tygodniowej wycieczki wypróbowaliśmy różne motocykle i na ostatni dzień wybraliśmy interesującą mieszankę: obok BMW R 1300 GS ADV i Moto Guzzi Stelvio zdecydowaliśmy się również na CFMoto 450MT. Dlaczego taki wybór?

Gran Canaria jest znana z surowych krajobrazów, krętych dróg i wąskich przejazdów. Często drogi są jednokierunkowe lub ledwie dwukierunkowe, z miejscami kiepską nawierzchnią i nieprzejrzystymi zakrętami. W szczycie sezonu dodatkowym utrudnieniem są liczne pojazdy turystyczne, które niejednokrotnie pojawiają się nagle na drodze. W tym wymagającym terenie wybór lżejszego motocykla jest strzałem w dziesiątkę. Dzięki zwrotnej, małolitrażowej maszynie znacznie łatwiej jest manewrować na wąskich drogach, trzymać się własnego pasa i szybko reagować w krytycznych sytuacjach. Nawet zawracanie na stromych górskich drogach Gran Canarii jest znacznie mniej męczące przy użyciu lżejszego motocykla.

CFMoto 450MT to lekka enduro turystyczna, która w naszym teście ważyła 196,5 kg. Z mocą nieco ponad 40 KM oferuje doskonałą równowagę między zwrotnością a komfortem, co szczególnie sprawdza się na dłuższych trasach. Oczywiście, są lżejsze maszyny, zwłaszcza w innych segmentach, ale 450MT pozostaje pełnoprawną enduro turystyczną – co jest kluczowe, jeśli chodzi o komfort na długich dystansach czy montaż sakw. W przeciwieństwie do mniejszych naked bike'ów, CFMoto 450MT umożliwia przewóz bagażu, a jednocześnie zachowuje zwrotność, która jest niezwykle przydatna w górzystym terenie Gran Canarii.

Zanim wyruszymy na kręte drogi Gran Canarii, musimy pokonać dojazd. Nasz punkt startowy – oraz lokalizacja Canary Ride – znajduje się w stolicy wyspy, Las Palmas. Stamtąd trasa prowadzi najpierw przez gęsty ruch miejski, a następnie krótki odcinek autostrady w kierunku gór. Gran Canaria, trzecia co do wielkości wyspa Kanarów, jest na tyle kompaktowa, że można zwiedzić wszystkie regiony podczas jednodniowej wycieczki, ale ze względu na swoją topografię oferuje dużą różnorodność. Autostrada biegnie niemal wzdłuż całego wybrzeża, natomiast do wnętrza wyspy prowadzą głównie kręte drogi, które wznoszą się coraz wyżej w górzyste rejony wyspy.

CFMoto 450MT okazała się już podczas dojazdu niezwykle przyjaznym motocyklem. Z wysokością siedzenia 800 mm jest stosunkowo niska jak na enduro turystyczne, co szczególnie korzystnie wpływa na mniejszych kierowców. Jej typowa geometria enduro turystycznego z wysokim przodem nadaje jej dojrzały wygląd, a regulowana szyba może być dostosowywana nawet podczas jazdy, aby zoptymalizować ochronę przed wiatrem. Bak o pojemności 17,5 litra zapewnia wystarczający zasięg, by dotrzeć do wszystkich celów na Gran Canarii bez potrzeby tankowania. Na naszą wycieczkę Canary Ride wyposażyło motocykl w praktyczny kufer, co umożliwiło zabranie bagażu bez problemu. Pierwszy etap do krętych dróg w górach trwał około 45 minut – przyjemna i bezproblemowa jazda. Jednak prawdziwy charakter CFMoto 450MT ujawnił się dopiero, gdy dotarliśmy do krętych dróg wewnątrz wyspy...

Po zjechaniu z autostrady zaczyna się to, z czego słynie Gran Canaria: prawdziwy raj dla miłośników zakrętów. Od razu zanurzamy się w niezliczone zakręty, które są znakiem rozpoznawczym wyspy. Często ekstremalnie ciasne łuki oferują nawierzchnię niemal jak na torze wyścigowym, co zachęca do dynamicznej jazdy w dużych pochyleniach. W wyżej położonych regionach asfalt staje się częściowo szorstki z powodu mrozu i warunków atmosferycznych, lecz większość dróg jest w doskonałym stanie – idealne do czerpania radości z jazdy. CFMoto 450MT pokazała tutaj, co potrafi pod względem właściwości jezdnych.

CFMoto wymaga początkowo nieco więcej zaangażowania przez szeroką kierownicę, aby wprowadzić duże, 21-calowe przednie koło w pochylenie. Po lekkim złożeniu się w zakręty pozostaje jednak stabilna. Długie skoki zawieszenia, 200 mm z przodu i z tyłu, zapewniają komfort, niwelują nierówności i zachowują spokój nawet przy sportowej jeździe. Aby uzyskać jeszcze większą stabilność, nieco utwardziliśmy regulowane zawieszenie, co okazało się wyraźną zaletą przy wyższych prędkościach i w zakrętach. Jednak chińska enduro turystyczna ujawnia również poważniejszą słabość w ciasnych zakrętach.

Sercem CFMoto 450MT jest dwucylindrowy silnik o pojemności 449,5 cm³. Generuje on moc 42 KM przy 8500 obr./min i dostarcza maksymalny moment obrotowy 42 Nm przy 6500 obr./min. W przeciwieństwie do wielu motocykli w tej klasie pojemności, które stawiają na jednocylindrowce, dwucylindrowiec CFMoto oferuje wyższy poziom obrotów. Wymaga obrotów, gdy chcemy jechać bardziej sportowo: potrzebuje już 6000 do 7000 obr./min, zwłaszcza gdy staramy się dotrzymać kroku mocniejszym maszynom. Jednak dzięki przewidywalnemu rozkładowi mocy i niewielkim wibracjom, silnik dobrze radzi sobie także przy wyższych obrotach. Problem nie leży tutaj.

Jedna z największych słabości silnika ujawnia się w bardziej wymagających sytuacjach jazdy. Reakcja silnika na początkowe dodanie gazu jest wyjątkowo szorstka. Szczególnie w szczytowych punktach ciasnych zakrętów lub stromych nawrotów, gdzie poruszamy się na niskich obrotach i chcemy precyzyjnie przyspieszyć z fazy hamowania, ten problem pojawia się często. Nawet przy doświadczonym operowaniu manetką gazu, szarpnięcia przy dodawaniu gazu są trudne do uniknięcia. W krytycznych momentach, takich jak obecność ruchu przeciwnego lub gdy trasa jest szczególnie wąska i wymagająca, takie szarpnięcie może negatywnie wpłynąć na jazdę. Nagła zmiana mocy w niewłaściwym czasie może zniszczyć linię jazdy i spowodować, że zostaniemy wypchnięci z zakrętu. Z pomocą przychodzi lekko działające sprzęgło i przewidujący styl jazdy, które mogą częściowo złagodzić ten problem, jednak ciągłe zmiany obciążenia przy ponad 1.000 pokonywanych zakrętach w ciągu dnia na Gran Canarii są naprawdę irytujące. To nie jest drobnostka, lecz aspekt, który wymaga pilnej optymalizacji w przyszłych modelach.

Kolejnym kontrowersyjnym tematem jest dźwięk silnika. Imponujące jest to, że przy niewielkiej pojemności silnik generuje dojrzały i niemal agresywny dźwięk – i to z seryjnym tłumikiem. Dla fanów sportowego brzmienia może to być zaletą, jednak stały poziom hałasu jest kwestią gustu. Nawet przy niskich obrotach dźwięk pozostaje głośny i przenikliwy. Osoby, które wolą cichy silnik podczas spokojnej jazdy i oczekują więcej dźwięku dopiero na wyższych obrotach, mogą być na dłuższą metę zaniepokojone tym wysokim poziomem hałasu.

Oprócz tych uwag krytycznych, są również pozytywne aspekty, zwłaszcza w kontekście współpracy skrzyni biegów i sprzęgła. Skrzynia biegów pozwala na precyzyjną i bezproblemową zmianę biegów zarówno z użyciem sprzęgła, jak i bez niego. Sprzęgło wspomagane działa wyjątkowo lekko, umożliwiając komfortowe prowadzenie nawet w wymagających sytuacjach drogowych.

Nasza wycieczka prowadziła nas coraz wyżej, aż do Picos de las Nieves – tak zwanych „Ośnieżonych Szczytów”. Choć nazwa jest nieco myląca, ponieważ śnieg pojawia się tutaj rzadko, znajdujemy się na prawie 2000 metrach nad poziomem morza. Ta wysokość oferuje nie tylko fantastyczne widoki, ale także odczuwalne różnice klimatyczne. Ważna zasada mówi: na każde 100 metrów różnicy wysokości temperatura spada o około 1 stopień Celsjusza. Oznacza to, że na Gran Canarii w krótkim czasie można przejść od letnich temperatur powyżej 20 stopni na wybrzeżu do chłodnego górskiego powietrza z temperaturami jednocyfrowymi.

Dla motocyklistów jest to kluczowy czynnik, który należy uwzględnić przy planowaniu wyposażenia. W tym roku polegaliśmy na produktach IXS, które od 2025 roku uczyniły system warstwowy z wieloma warstwami rdzeniem swojej filozofii. Wszystkie materiały są elastyczne, a różne warstwy można szybko założyć lub zdjąć w zależności od potrzeb. To rozwiązanie okazało się idealne na zmieniające się temperatury na Gran Canarii. Dzięki wszechstronnym warstwom mogliśmy elastycznie dostosować się do warunków: od ciepłych 30 stopni na wybrzeżu po zaledwie 5 stopni w wyższych partiach gór, zawsze byliśmy dobrze przygotowani.

Kto zdobywa wysokości Gran Canarii, musi być przygotowany na częste zjazdy. Wyspa jest poprzecinana siecią wąwozów i masywów górskich, które sprawiają wrażenie wzajemnie zazębiających się. Z tego powodu podjazdy i zjazdy zmieniają się niemal nieustannie, często z ekstremalnie stromymi odcinkami, które są jeszcze bardziej wymagające niż alpejskie przełęcze – wyjątkowe warunki możliwe dzięki brakowi śniegu i lodu. Te warunki wymagają motocykla, który zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę zarówno pod górę, jak i w dół. CFMoto 450MT radzi sobie z tym zasadniczo dobrze, ale wykazuje również słabości, zwłaszcza dla wyższych kierowców i w kwestii wydajności hamulców.

Pozycja siedząca na CFMoto jest zasadniczo odprężająca, a siedzenie z przyjemnym zagłębieniem zapewnia dobry komfort. Jednak wyżsi kierowcy napotykają tutaj na ograniczenia: przy moim wzroście 1,85 metra kolana podczas zjazdów często uderzają o szerszą część zbiornika i nie mieszczą się w przewidzianych na to wgłębieniach po bokach. Aby tego uniknąć, muszę przesunąć się do tyłu, co jednak powoduje, że jestem znacznie oddzielony od przodu motocykla, a moje ramiona są niemal wyprostowane w kierunku kierownicy. Te kompromisy w ergonomii stają się szczególnie zauważalne podczas dłuższych zjazdów i mogą być na dłuższą metę nieco niewygodne dla kierowców powyżej 1,85 metra.

Podczas zjazdu z gór uwidacznia się przedni hamulec CFMoto – i niekoniecznie w pozytywny sposób. Wydaje się być zaprojektowany z myślą o jeździe terenowej, co objawia się miękkim odczuciem dźwigni i raczej nieprecyzyjnym punktem nacisku. Chociaż hamulec można dozować, na krętych drogach o dużym nachyleniu można by sobie życzyć większej siły hamowania i precyzyjniejszego feedbacku. W przeciwieństwie do tego, tylny hamulec robi wrażenie: mimo że jest umieszczony nieco wysoko i stopa musi być lekko uniesiona, oferuje mocne i dobrze dawkowane hamowanie. Jego siła kompensuje słabości przedniego hamulca i sprawia, że ogólna wydajność hamowania CFMoto 450MT jest solidna – pod warunkiem, że przedni i tylny hamulec są używane w połączeniu.

Po około 250 kilometrach pełnych zakrętów i pokonanych wzniesień nasza jednodniowa wycieczka na Gran Canarii dobiega końca. CFMoto 450MT co prawda ujawniła kilka słabości w ciągu dnia, ale przyjemność z jazdy pozostaje w sumie wspaniała. Dzięki solidnym właściwościom jezdnym, wygodnej ergonomii oraz komfortowi i zdolności do pokonywania długich dystansów, jest to niezawodny towarzysz – a jazda w zakrętach również sprawiła przyjemność. Największym czynnikiem zakłócającym jest nieunikniona reakcja na zmianę obciążenia przy dodawaniu gazu w ciasnych zakrętach. Również stałe dudnienie końcowego tłumika zwróciło moją uwagę negatywnie, choć to może być kwestia gustu. Z czasem można się przyzwyczaić do tych cech, a zapierający dech w piersiach krajobraz Gran Canarii wiele rekompensuje.

Niezależnie od tego, czy chodzi o Roque Nublo, symbol wyspy lśniący w promieniach słońca, czy o surowe, spektakularnie piękne ściany wąwozu Doliny Łez w centrum wyspy – Gran Canaria oferuje mnóstwo wspaniałych zakątków, widoków i tras na stosunkowo niewielkiej przestrzeni. Spośród wielu ponumerowanych dróg Gran Canarii, szczególnie polecamy GC-65, fantastyczną trasę z płynnymi zakrętami i nawierzchnią niczym na torze wyścigowym, GC-130 z wspaniałymi widokami i zabawnymi zakrętami oraz słynną GC-210 przez Dolinę Łez, z której odchodzi bardziej surowa, ale zapierająca dech w piersiach GC-606.

Spektakularne połączenie przyjemności z jazdy, imponujących krajobrazów i ekscytujących dróg czyni Gran Canarię prawdziwym rajem dla motocyklistów. Nasze trasy zarejestrowaliśmy za pomocą Calimoto, a wy możecie je łatwo śledzić, korzystając z poniższych linków:

• Ulubiona trasa NastyNils na Gran Canarii
• Wąskie ścieżki, ślepe zaułki i ukryte drogi
• Trasa z widokiem na Atlantyk. Wycieczka na zachodzie