Moto Guzzi Stelvio - pierwszy kilkudniowy test w Szwajcarii

Kto myśli, że nowa Moto Guzzi Stelvio to tylko nowoczesna wersja pierwotnej Stelvio z 2008 roku, jest w błędzie. Za modelem wypuszczonym na 2024 rok kryje się wiele ekscytujących historii i powiązań.

Silnik nowej Moto Guzzi Stelvio to chłodzony cieczą 90° V2 o pojemności 1042 cm³. Ten silnik, znany jako „Compact Block”, dostarcza 115 KM przy 8700 obr./min i moment obrotowy 105 Nm przy 6750 obr./min. Pochodzi bezpośrednio z modelu V100 Mandello, co oznacza, że Stelvio korzysta z tej samej solidnej i mocnej bazy co Mandello, włącznie z napędem kardana, który jest znany ze swojej niskiej potrzeby konserwacji. Silnik został jednak znacząco dostosowany, o czym będzie mowa później.

Kto trochę zna markę Moto Guzzi, szybko zrozumie, że jej związek z motocyklami Aprilia jest obecnie wyraźnie zauważalny, szczególnie w technologii i elementach sterujących. 5-calowy ekran TFT i skrzynia biegów są identyczne z tymi, które są używane w modelach Aprilia, takich jak RS660 i Tuareg, co umożliwia spójne doświadczenie użytkownika w różnych markach.

Mandello V100 z instrumentami Aprilia zatem? Też nie do końca.

Als odebrałem motocykl Moto Guzzi do testów, od razu zauważyłem, że na żywo wygląda znacznie potężniej i bardziej masywnie niż na zdjęciach dostępnych w internecie. Całkowicie bezstronnie, aby móc jak najbardziej neutralnie ocenić motocykl, zauważyłem, że stoi przede mną sportowiec w swoim własnym segmencie. W jakim segmencie? To nie jest takie proste do zdefiniowania. Jeśli chodzi o moc, wrażenia z jazdy i wydłużoną pozycję siedzącą, Stelvio mogłoby dobrze pasować do segmentu sport touring. Ale patrząc na wygodną pozycję stojącą, zdolność do jazdy w terenie i komfort, znajdujemy się wyraźnie w segmencie adventure. Ta niepewność co do klasyfikacji szybko jednak ujawnia jedno: Stelvio to doskonały wszechstronny motocykl.

Na pierwszych kilku metrach nie zauważyłem jednej charakterystyki Moto Guzzi, mianowicie drżenia silnika V2. W Moto Guzzi Stelvio zostało ono celowo dość mocno wyeliminowane poprzez środki wyrównania silnika. Powodem tego jest wyższa płynność pracy i lepsza kontrolowalność motocykla. Kosztem tego jest utrata charakterystycznej cechy marki. Niezależnie od tego, czy to Mandello, czy V85 - drżenie silnika zawsze dawało mi znać, że siedzę na Moto Guzzi.

Jak już wspomniano, silnik o pojemności 1042 cm³ został przeprojektowany i dostosowany do modelu Stelvio. V2 sprawia wrażenie silnika z gumową taśmą. Oznacza to, że rozkład mocy osiąga odczuwalne maksimum bardzo wcześnie, a przy niższych lub wyższych obrotach jest się obojętnym na moc. Zaletą tego jest to, że już przy niskich obrotach mamy dużo kopu, możemy oszczędzać paliwo i unikać hałasu, nie rezygnując z zabawy. Koszt tego? Utrata charakteru silnika. Silnik, który stale i konsekwentnie ma porządny kop, jest marzeniem dla miłośników adrenaliny i łowców zakrętów, ale dla szeptaczy motocyklowych to mała porażka.

Bardzo pozytywnie wpływa jednak stała i wcześnie pojawiająca się moc motocykla na podróżowanie z dużym bagażem lub pasażerem. Tutaj Stelvio zdobywa punkty i obiecuje beztroskie podróżowanie po świecie.

Dużym plusem dla podróżowania po świecie i komfortu na Stelvio jest dodatkowo dostępne rozwiązanie PFF Rider Assistance Solution. Jest ono dostępne w Szwajcarii za dopłatą 1’000 CHF i bardzo opłaca się dla długodystansowych kierowców. Więcej na ten temat w następnym rozdziale.

Jednym z najważniejszych elementów Moto Guzzi Stelvio jest bogate wyposażenie elektroniczne. Motocykl posiada pełne oświetlenie LED z światłami do jazdy dziennej i funkcją doświetlania zakrętów, kierunkowskazy LED, zakrętowy system ABS oraz kontrolę trakcji Moto Guzzi, tempomat oraz pięć trybów jazdy, w tym tryb offroad.

Dla tych, którzy oczekują jeszcze wyższego poziomu systemów wspomagających, Moto Guzzi oferuje rozwiązanie PFF Rider Assistance. Podstawą systemu PFF jest radar z przodu i z tyłu, który zapewnia adaptacyjny tempomat, ostrzeżenie przed kolizją czołową oraz asystenta martwego pola. Wszystkie instrumenty mogą być również indywidualnie dezaktywowane.

Szczególnie asystent martwego pola i adaptacyjny tempomat działają bez zarzutu. Dodatkowe bezpieczeństwo, jakie daje kontrolne spojrzenie oraz zapalenie się świateł ostrzegawczych w lusterku wstecznym, pozwala na wykrycie potencjalnych, niewidocznych zagrożeń, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo. Jedynie w tunelu pomarańczowe światła ostrzegawcze świecą bardzo mocno, co może być czasami odbierane jako uciążliwe.

System ostrzegania przed kolizją czołową jest dobrym pomysłem, jednak na motocyklu jest jeszcze w fazie początkowej. System jest powolny i wykrywa potencjalne kolizje dopiero w ostatniej chwili. W przypadku zagrożenia system ostrzega szybko migającym sygnałem wizualnym na wyświetlaczu. Ponadto system powinien wydawać sygnał dźwiękowy, którego nigdy nie usłyszałem podczas jazdy autostradą. Fakt, że grupa Piaggio inwestuje w te technologie, jest godny pochwały i zasługuje na plusy. Jednak poleganie wyłącznie na tych systemach byłoby błędem i powinny być one zawsze traktowane jako dodatkowe środki bezpieczeństwa.

Jadąc Stelvio przez dłuższy czas, wpada się w rytm maszyny, a silnik V2 pcha bardzo sympatycznie i spokojnie do przodu. Zakręty na początku są nieco trudne do pokonania ze względu na raczej wydłużony przód, który w połączeniu z resztą statyki adventurebike obiecuje unikalną pozycję siedzącą. Jednak gdy już przyzwyczaisz się do tej pozycji, motocykl daje dużo zaufania i połyka alpejskie drogi jak mistrz – w końcu do tego jest stworzony.

Silnik brzmi brutalnie z głuchą, skrzeczącą nutą, co dla laików Moto Guzzi może początkowo wydawać się nieco dziwne. Niestety, w Moto Guzzi nie ma standardowo zamontowanego quickshiftera, co w tym segmencie cenowym i przy reszcie wyposażenia byłoby mile widziane. Cały kokpit, od wyświetlacza TFT po obsługę, jest bardzo logicznie zbudowany i korzysta z wiedzy Aprilia. Można się dobrze odnaleźć, nie tracąc zbytnio skupienia podczas jazdy.

W pierwszym dłuższym teście drogowym w Zürcher Oberland szybko zdałem sobie sprawę, że ten motocykl zajmuje bardzo szczególne miejsce w kategoryzacji motocykli. Niezwykle sportowy, ale jednocześnie elegancki i stylowy. Brachialny, a mimo to lekki. Jakoś w domu na krętych drogach przełęczy, ale również na szutrowych drogach potrafi dostarczyć emocji. Dla mnie Stelvio zrekompensowało utratę charakteru przy wibracjach silnika i elastycznym silniku dzięki tej unikalnej pozycji. Stąd odpowiedź na pytanie, dla kogo ten motocykl jest odpowiedni: dla każdego fana motocykli, który ceni sobie design i jakość wykonania, ale nie chce rezygnować z bezpieczeństwa i nowoczesnej technologii. Ponadto Stelvio nadaje się dla wszystkich długodystansowych podróżników, którzy chcą odkrywać świat na unikalnej maszynie i nie mają problemu z wyróżnianiem się z legionu kierowców GS.

Stelvio kryje wiele niespodzianek i reprezentuje z bogatą historią wspaniały punkt widzenia, jak można budować funkcjonalne i charakterystyczne motocykle, nie podążając zawsze za trendem.

Moto Guzzi Stelvio jest dostępna w Szwajcarii od 16'295 CHF. Stelvio z systemami wspomagania PFF kosztuje 17'295 CHF.