Honda XL750 Transalp 2025 - de eerste test

Ik moet toegeven, ook ik was verrast toen ik in de uitnodiging voor de presentatie in Portugal de modelnaam XL750 Transalp zag - die is toch net op de markt gekomen! En nu is er al een Nieuwe?! Welnu, Honda past zeer vakkundig de nodige trucs toe om de 2025 Transalp 750 volledig vernieuwd te laten lijken, hoewel ze in de basisstructuur nog steeds dezelfde is. De grote winnaar is uiteindelijk gelukkig de klant. Want de nieuwe Transalp ziet er door de nieuw getekende koplamp aan de voorkant echt zo anders uit, dat ze (tenminste van voren) als het gloednieuwe 2025-model wordt herkend. De gelijkenis met de grotere zus CRF1100L Africa Twin wordt eerder door Honda zelf benadrukt, persoonlijk zie ik alleen met heel veel fantasie gelijkenissen met de AT. In werkelijkheid is dat echter ook prima, want zo blijft de Transalp zelfstandig en heeft ze het ook helemaal niet nodig om zich aan de grote zus op te dringen. Samen met de nieuwe LED-koplamp is in ieder geval ook de afdekking een beetje herontworpen en het windscherm iets efficiënter gemaakt. Kortom: De Transalp 750 wordt daardoor geen volledig nieuwe motor, maar ze wordt wel degelijk een betere.

Dat de rijwind nu ook beter door de afdekking wordt geleid, laat ik even in het midden. Bij een buitentemperatuur van net 6 graden bij de start van de dag met de Transalp 750 was het eerlijk gezegd niet zo belangrijk voor mij om bijzonder frisse lucht te krijgen. Juist onder deze omstandigheden bleek de Transalp nog steeds een echt toegankelijke adventure bike te zijn, waarbij je op een relatief lage zithoogte van 850 millimeter (optioneel met een lage zadel zelfs maar 820 mm) plaatsneemt en meteen alles mooi en goed onder controle hebt. En het valt ook meteen op dat het nu nog beter afleesbare 5-inch display en de nieuwe 4-weg bediening voor de vele verschillende parameters aanwezig zijn. Het geheel werkt nu nog intuïtiever en eenvoudiger - daar kan de, in dit opzicht overbelaste Africa Twin een voorbeeld aan nemen!

Voordat ik me verlies in de vele elektronische mogelijkheden zoals vijfvoudig instelbare mappings, viervoudig instelbare tractiecontrole, drievoudig instelbare motorrem en tweevoudig instelbare ABS, die eerlijk gezegd al beschikbaar waren bij de vorige XL750 Transalp, wil ik meteen het ene punt noemen dat Honda absoluut moest en wilde verbeteren: de afstelling van het rijwielgedeelte. Nog steeds is alleen de veervoorspanning aan de achterkant verstelbaar, waardoor je voor de trek- en compressiefase voor en achter afhankelijk bent van een optimale voorinstelling door de ingenieurs. En daar moet je hen echt prijzen, want de Japanners luisteren goed en voeren dat dan ook uit.

Het achterste schokbreker is nu, en dat is waarschijnlijk het belangrijkste, strakker afgesteld. Dat de voorste USD-vork zelfs iets zachter is geconfigureerd, verraste me aanvankelijk, maar tijdens de testritten in Portugal werd de logica erachter me duidelijk uitgelegd: De voorkant werd namelijk niet sponsachtiger, maar slechts zo minimaal zachter dat deze bij het inveren van de nu hardere achterkant optimaal harmonieert. Hierdoor werd de achterkant iets strakker, en daardoor preciezer en voorspelbaarder, en past nu beter bij de gemoedelijke voorkant. Het lijkt erop dat de ingenieurs bij de voorganger-XL750 koste wat kost het bijzonder zachte rijwielgedeelte van de oorspronkelijke Transalp nieuw leven wilden inblazen, in de verwachting dat mensen zich zouden herinneren hoe comfortabel en zacht het 15 jaar en langer geleden was. De klanten van vandaag hebben echter niet veel meer aan puur op comfort afgestemde rijwielgedeelten, die helaas ook een al te sponsachtige werking vertonen. Bij de Transalp 750 van het modeljaar 2025 hebben de technici in ieder geval vooral met de strakkere afstelling aan de achterkant alles goed gedaan. Hoewel de wegen in Portugal grotendeels zeer goede en gripvolle asfalt hadden, waarop je zwakheden van het rijwielgedeelte goed zou kunnen verbergen, waren er toch hier en daar onverwachte golven of sommige gaten, die bij geen van de testers in de nabespreking van de route nadrukkelijk werden genoemd. De strakkere achterkant komt natuurlijk ook de betere offroad-geschiktheid ten goede, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat de paar kilometers grindweg met deels grover puin, dat echter niet plotseling opdook maar voorspelbaar was, te weinig inzicht gaven of het nieuwe rijwielgedeelte offroad nu echt aanzienlijk beter is.

En daarmee ben ik op het punt aangekomen waarop het gaat om de vraag of de overstap naar het nieuwe 2025-model van de Transalp 750 echt de moeite waard is. Enerzijds ja, absoluut! Als je helemaal niet tevreden was met de relatief sponsachtige achterkant van de voorganger. Het is het gemakkelijkst voor degenen die voor het eerst voor een Transalp 750 kiezen - dan zeker de nieuwe 2025, want de prijs is niet veel hoger en je hoeft bijna niets extra te betalen voor de meerwaarde. Honda zou bij de uitverkoop van de 2024-modellen echt flink moeten zakken met de prijs, wil het vorige model een alternatief zijn. Moeilijker is het voor eigenaren van een 2023 of 2024 Transalp die in principe tevreden zijn met hun allround-talent en het uiterlijk misschien zelfs beter vinden. Aan hen wordt het meest aanbevolen om de achterste schokdemper te verbeteren of te vervangen, als deze echt niet bevalt.

Want één ding moet duidelijk zijn: de nieuwe XL750 Transalp is qua karakter niet zo veel veranderd dat het echt een volledig nieuw model zou zijn. Ze blijft zichzelf dus ook in 2025 trouw - met al haar vele voordelen, maar ook met de kleine zwakheden. Eén ding dat namelijk onveranderd bleef, is de lange overbrenging. Persoonlijk vind ik het krachtige 755 cc grote parallel-twin motorblok in de Hornet 750 echt wendbaar en ontzettend leuk om te rijden. Dat een motor, die zijn trotse 92 pk pas bij 9500 toeren vrijgeeft en met 75 Newtonmeter bij relatief hoge 7250 toeren niet per se de punch van onderuit brengt die je van een soevereine tweecilinder adventure bike verwacht, kan weliswaar door de uitstekende elektronica worden verhuld, maar niet volledig worden genegeerd. Het zou toch eigenlijk een kleine moeite zijn geweest om de 2025 Transalp 750 ook meteen een iets kortere overbrenging te geven. Nu de nieuwe niet veel duurder is geworden dan haar voorganger, zou je natuurlijk kunnen investeren in een aangepaste overbrenging. Dat is echter mijn persoonlijke mening, omdat ik van de massieve punch van een V2 houd - en van die parallel-twins die met hun krukasverschuiving dit fenomeen zo goed imiteren. De XL750 Transalp speelt sowieso in de klasse van de verstandige adventure bikes tussen 700 en 800 cc - en daar halen de technici al heel wat uit dit ook in een naked bike gebruikte motorblok.