Ducati Desert X Rally in de Westelijke Alpen - Test van de reiscapaciteiten

Toen de Ducati Desert X Rally op de markt kwam, was het snel duidelijk: Deze motor is gemaakt voor zwaar off-road gebruik. Vooral in de DACH-regio speelt de reisgeschiktheid bij enduro's van deze grootteklasse een beslissende rol. Vaak moeten eerst veel kilometers op de snelweg worden afgelegd voordat men de uitdagende en legale off-road routes bereikt. Korte testritten zijn meestal niet voldoende om een uitgebreid oordeel te vellen. Daarom hebben we de Ducati Desert X Rally vier dagen lang op de proef gesteld en haar van Zwitserland naar de West-Alpenregio gebracht. Aan de grens tussen Italië en Frankrijk namen we de Ligurische grenskamweg onder de wielen.

Voor ons avontuur moest de Ducati Desert X Rally eerst ongeveer 500 kilometer snelweg afleggen. Als ervaren adventure bike-rijder maakte ik me van tevoren zorgen over het eenstuk rallyzadel, dat niet bepaald naar comfort schreeuwt. Maar tot mijn verrassing was de ongeveer zes uur durende rit qua zitcomfort helemaal geen probleem. De zithouding bleek zeer aangenaam voor de snelweg en de windbescherming was acceptabel. Natuurlijk zijn er efficiëntere windschermen, maar ik geef de voorkeur aan de directe rijwind boven de onaangename turbulenties direct boven de helm.

Op de snelweg viel ook meteen het hoge remvermogen van de Ducati op. De agressieve remmen werkten samen met het ABS uitstekend, zelfs in lastige situaties. De cruise control functioneerde betrouwbaar, hoewel alleen in stappen van 5 km/u, wat iets minder flexibel was. Vooral welkom was op deze koude ochtend de handvatverwarming. Echter, ik stuitte op een klein probleem: de brandstofmeter is niet bijzonder lineair, dus je kunt beter iets eerder naar het tankstation gaan dan de reserve volledig te benutten.

Wie vaak wisselt tussen asfalt en grind, kent het probleem: Niets is vervelender dan een ingewikkelde menu-navigatie en constant terugkerende rijmodi. De Ducati Desert X Rally deelt dit probleem helaas met haar standaardversie. De menu-navigatie was voor mij aanvankelijk uiterst verwarrend, en ik had moeite om de ABS en de tractiecontrole uit te schakelen. Pas na enkele pogingen begreep ik de logica en kon ik de instellingen naar behoefte aanpassen.

Het is echter verheugend dat de ABS, zodra deze in de off-road-modus is uitgeschakeld, ook na het uitschakelen van het contact uitgeschakeld blijft. Dit is een groot voordeel voor off-road gebruik, omdat je je zo niet na elke herstart opnieuw door het menu hoeft te worstelen. Toch zou een eenvoudige ABS-aan/uit-knop een welkome aanvulling zijn om de wissel tussen straat en grind nog eenvoudiger te maken.

De reiscapaciteit van de Ducati Desert X Rally beoordeel ik aan de hand van twee criteria: bagagebevestiging en onderhoudsvriendelijkheid. Voor onze vierdaagse trip hebben we Blizzard-zadeltassen van Enduristan gemonteerd. Deze universele oplossing was relatief eenvoudig te bevestigen, maar vertoonde enkele zwakke punten. De tassen fladderden merkbaar in de lege ruimte van de wielkast, wat niet alleen onpraktisch, maar ook storend was. Hier zou een montageplaat voor stabilisatie zeker nuttig zijn geweest.

Het ontwerp van de achterkant met de omhoog getrokken framebuis bemoeilijkt bovendien de bevestiging van een bagagedrager. Dit is een duidelijk nadeel voor langere reizen, waarbij een bagagedragerplaat veelzijdig kan worden gebruikt, of het nu voor een tailpack, topkoffer of een grotere zeetas is. Als zadeltassen niet voldoende zijn, blijft alleen de bevestiging van extra bagage aan het einde van het zadel over. Bovendien verhindert de Öhlins-stuurdemper de bevestiging van een stuurtas, zoals Enduristan die in verschillende maten aanbiedt. Dergelijke tassen zouden perfect zijn om powerbanks of gereedschap binnen handbereik op te bergen.

Een ander criterium voor de reiscapaciteit is de afhandeling van pech. Tijdens deze trip hadden we de pech dat we een spijker in het achterwiel reden. De Desert X Rally heeft binnenbanden in de banden, wat een belangrijk punt is. Hoewel we een reservebinnenband bij ons hadden, konden we het achterwiel niet demonteren met het standaardgereedschap van Ducati, omdat er een 36-mm twaalfkantmoer wordt gebruikt. Het boordgereedschap van de Desert X Rally bestaat slechts uit drie inbussleutels – dat is alles.

Gelukkig vonden we in de buurt een werkplaats, maar deze ervaring toont aan hoe belangrijk een zorgvuldige reisvoorbereiding is. Vooral in afgelegen gebieden ben je afhankelijk van het juiste gereedschap voor pechgevallen. De Desert X Rally vereist hierbij speciale uitrusting die niet in het boordgereedschap is opgenomen.

Op reis moet je je voortdurend aanpassen aan wisselend terrein, en dat was in de West-Alpen niet anders. We reden meestal op klassieke grindwegen, maar er waren ook zwaardere secties met puin, steile beklimmingen op gras, diepe kuilen en zelfs waterdoorwadingen. Hier toont de Ducati Desert X Rally zijn ware kracht. Het rijden in het terrein is dankzij het indrukwekkende Öhlins-rijwielgedeelte een waar genot. Op grind biedt de motor een uniek feedback, en dankzij de instelbare gasrespons zweeft de Desert X Rally bijna over de hobbels, zelfs met bagage en een 85 kg zware bestuurder.

Bijzonder indrukwekkend: Geen doorslaan van het rijwielgedeelte, geen nerveus voorwiel. Zelfs met de eerder straatgerichte Pirelli Scorpion Rally STR beheerst de Desert X Rally moeiteloos steile beklimmingen en losse ondergrond. De fijn instelbare achterwielcontrole laat net genoeg wielspin toe om gecontroleerd door de modder te komen, maar grijpt onmiddellijk in wanneer het op nat gras gevaarlijk zou kunnen worden.

Interessant was ook de veelzijdigheid van de Rally-modus. Je kunt de Desert X Rally flink doortrekken, maar met de juiste instelling biedt hij ook bij lage toerentallen en zachte gasrespons een plezierige, maar toch dynamische rijervaring die zowel leuk is als vertrouwen geeft.

Bij de Ducati Desert X Rally hoef je niet lang na te denken – het is meteen duidelijk: deze motor is gemaakt voor zwaar off-road gebruik. Maar verrassend genoeg overtuigt de machine ook op de snelweg door comfort, zuinigheid en bereik. Dit betekent dat je zonder zorgen ook langere afstanden naar je gewenste off-road bestemming kunt afleggen.

Eenmaal aangekomen in het terrein, laat de Desert X Rally weinig te wensen over. Dankzij een van de beste off-road rijmodi die momenteel standaard verkrijgbaar is, beheerst de motor elke nog zo zware lijn met gemak. Het geeft de bestuurder zoveel vertrouwen dat je snel merkt hoe hoog je eigen limiet met deze machine ligt.

Toch is bij de voorbereiding op een reis met de Desert X Rally bijzondere zorg nodig. Het schaarse boordgereedschap en de speciale gereedschappen die nodig zijn voor een wielwissel vereisen een goede voorbereiding. Ook het bagagebeheer vereist enkele compromissen. Voor iedereen die echter graag licht en spartaans reist, biedt de Desert X Rally voldoende mogelijkheden voor bagagebevestiging en zou in de meeste gevallen geen problemen moeten opleveren.

Voor alle offroad-fans in het Duitstalige gebied moeten de Westelijke Alpen absoluut bovenaan de lijst staan. De combinatie van legale grindwegen, historische militaire paden en adembenemende panorama's maakt deze regio tot een perfecte bestemming voor avonturiers op twee wielen.

Ons avontuur begon op de eerste dag om 6 uur 's ochtends in de buurt van Solothurn, Zwitserland. Van daaruit vertrok ik naar Bardonecchia, waar ik mijn vrienden rond de middag ontmoette. Onze eerste gezamenlijke stop was de Monte Jafferau, een hoogtepunt van de regio, vooral bekend om zijn offroad-routes. Helaas was de top in deze tijd van het jaar nog bedekt met sneeuw, dus moesten we dezelfde weg terugrijden. Vervolgens gingen we verder naar de Col de Sommeiller, een van de hoogste berijdbare passen van de Alpen. Maar ook hier verhinderde de sneeuw ons om het laatste stuk naar de top te bereiken.

De reden waarom we beide bergen op de eerste dag hebben aangepakt, ligt in de lokale beperkingen van de Italiaanse autoriteiten. De Monte Jafferau mag alleen op woensdag en zaterdag worden bereden, terwijl de Col de Sommeiller tussen 1 juli en 30 september elke donderdag voor gemotoriseerde voertuigen is gesloten. Deze regels moet men absoluut in acht nemen om boetes te vermijden.

Op de tweede dag vervolgden we onze reis op de Trans Euro Trail (TET) Italië, die ons van Oulx over de bergketens naar het zuiden leidde. De route bood spectaculaire uitzichten en gevarieerde grindwegen. In Perero hadden we echter een lekke band, die we ter plaatse repareerden voordat we onze rit voortzetten.

Op de derde dag vertrokken we vanuit Saluzzo verder naar het zuiden. Na enkele geasfalteerde stukken, die echter altijd adembenemende uitzichten boden, bereikten we de grindweg van Canosio, een schilderachtige route die door ruige berglandschappen kronkelt. Deze etappe was bijzonder indrukwekkend, omdat ze buiten de hoofdwegen door verlaten valleien voerde en de ware schoonheid van de Westelijke Alpen onthulde.

Onze laatste dag eindigde in Borgo San Dalmazzo, waar we in een charmante accommodatie overnachtten, om de volgende ochtend uitgerust en vol energie de terugreis aan te vangen. De vier dagen in de Westelijke Alpen boden alles wat het offroad-hart begeert – van uitdagende routes tot onvergetelijke uitzichten en een echt gevoel van avontuur en vrijheid.