Honda XL750 Transalp Upgrade - 1000PS Tune-Up 2024 Stage 1

De heruitgave van de Transalp werd in 2023 gepresenteerd en is inmiddels volledig bij ons gearriveerd. Als toegankelijke adventure bike biedt hij een veelzijdig pakket voor de aantrekkelijke prijs van onder de 10.000 €. Dat spreekt blijkbaar ook veel klanten aan, de Transalp bereikte in de eerste helft van 2024 de top 10 van best verkochte motoren. Ook bij onze eerdere tests van de Honda XL750 Transalp kon hij grotendeels overtuigen, maar er is niet alleen lof voor de Transe.

Op sommige punten is het al duidelijk dat Honda de rode pen heeft moeten gebruiken om de XL750 tegen een scherpe prijs aan te kunnen bieden. De nieuwe tweecilinder-motor is een droom, maar de nieuwe Transalp benut naar onze mening haar potentieel niet volledig. Misschien is dat ook wel de bedoeling, want de fabrikant verdient ook goed aan accessoires. Voor de eerste stappen van onze TuneUp hoeven we nog geen gespecialiseerde accessoirewebsites door te spitten, want ook de Honda Originalaccessoires bieden enkele nuttige upgrades aan. Deze extra onderdelen hebben we af fabriek laten monteren.

• Must-Have Nr. 1: Verwarmde handvatten. Hardcore rijders mogen hier misschien minachtend lachen, maar voor dagelijkse en toeristische rijders is dit naar mijn mening een must. Ritten in de regen en bij temperaturen in het enkelcijferige bereik zijn al niet prettig. Waarom zou je dan ook nog brandende of gevoelloze vingers moeten verdragen? De verwarmde handvatten van Honda zijn onzichtbaar geïntegreerd en kunnen praktisch worden bediend via de FN-knop en het TFT-display.
• Must-Have Nr. 2 (tenminste voor rijders die ook graag sneller rijden): De Quickshifter. De 750cc parallel-twin van de Transalp is een van de beste in dit segment. Hij reageert goed op het gas, biedt een mooie balans tussen koppel en levendigheid en geeft daarbij ook nog een brutaal rauw geluid. Wie echter het maximale rijplezier en de beste prestaties uit de motor wil halen, moet in de configurator het vinkje bij de Quickshifter zetten. De schakelassistent met blipper-functie schakelt ook bij lage toerentallen nauwkeurig door de versnellingen, maar komt het beste tot zijn recht bij een hoger tempo, waar hij de symfonie van de versnellende motor slechts minimaal onderbreekt.
• Must-Have Nr. 3 (voor lange rijders): Hoog windscherm. Het standaard windscherm leidt bij mijn 1,85 m de wind inclusief luide turbulenties naar neushoogte en zijdelings naar de helm. Wie even groot of nog groter is, heeft dus zeker een upgrade nodig. Met het hoge windscherm raakt de rijwind mij alleen nog minimaal aan de bovenkant van de helm en zijn snelwegetappes veel aangenamer.
• Het windgeleiderset past hier perfect bij. De luchtstroom raakt minder de armen, het lichaam en de schouders en zorgt voor nog meer ontspanning in het zadel.
• Handwindgeleiderset: Als je toch bezig bent, kun je ook nog het handwindgeleiderset meenemen om de handen te beschermen tegen koude rijwind en nattigheid. Interessant genoeg circuleert er ondanks al deze maatregelen nog steeds wat lucht om de rijder, want bij 35°C in juli was het met een luchtige motorjas niet ondraaglijk heet op de Transalp.
• Tankstickers Blauw: De witte designvariant van de XL750 doet het meest denken aan de oude Transalp. Als fan van oude adventure bikes en zoon van een voormalige Transalp-avonturier was ik bijna verplicht deze kleur te nemen. Om te voorkomen dat de witte tank vuil wordt door modder en schurende knieën, zijn de optisch perfect passende tankstickers een goede keuze.
• Radiatorbeschermingsrooster: Stage 1 van onze Transalp TuneUps draait weliswaar puur om het rijden op verharde wegen, maar ook daar kan steenslag de vrij blootgestelde radiator beschadigen. Het radiatorbeschermingsrooster voorkomt dit en ziet er daarnaast met het Transalp-logo ook nog eens goed uit.
• 12 Volt stopcontact: De Transalp heeft weliswaar een USB-aansluiting onder het zadel, maar een stroombron in het cockpit is veel praktischer.

Voor de verdere upgrades hebben we ons tot de accessoirespecialisten gewend. Allereerst bij SW-Motech voor bescherming en bagage. Typische crashbalken aan de voorkant van de tank moeten in geval van nood de belangrijkste componenten van de Transalp beschermen. Waarom niet meteen de originele crashbalken van Honda? De SW-Motech crashbalken kosten slechts iets meer dan de helft, maar zijn zeer vergelijkbaar opgebouwd en ook verkrijgbaar met zwarte poedercoating, wat ik persoonlijk mooier vind. Bijpassend werd ook nog het SW-Motech EVO mistlampen-kit op de balken gemonteerd. De LED-hoofdlamp biedt weliswaar een redelijke verlichting in het donker, maar zonder bochtverlichting rijd je op een bochtige weg toch de duisternis in. De extra lampen wegen 1,3 kg en verlichten de nacht in een brede kegel met 1050 lumen. Praktisch: De verlichte schakelaar op het stuur voorkomt door zijn groene licht dat je bij het afstappen vergeet de lampen uit te doen.

Bij bagageoplossingen is er veel keuze. Uiteindelijk werd het bij onze TuneUp het TRAX ADV aluminium koffersysteem van SW-Motech. Waarom? Voor gebruik op de weg geef ik de voorkeur aan harde bagageoplossingen, omdat ze de motor en de inhoud extra beschermen en het extra gewicht niet zo'n groot nadeel met zich meebrengt als off-road het geval zou zijn. De TRAX ADV aluminium koffers wegen elk 5,4 kg, de zijdragers 5 kg. Dankzij de zeer laag gemonteerde uitlaat op de Transalp is er geen uitsparing nodig rond de einddemper, en beide koffers bieden een indrukwekkend volume van 45 liter. Hun grootste voordeel is echter dat ze van bovenaf geladen worden. Zulke top-loaders zijn naar mijn mening veel gemakkelijker in gebruik dan zijkoffers met zijlading, waarbij een uiterst nauwkeurige pakvolgorde nodig is om te voorkomen dat de helft van de inhoud bij het openen direct eruit valt. Ook dat de TRAX ADV koffers waterdicht sluiten, is een groot pluspunt bij dagelijks gebruik.

Nog essentiëler dan crashbalken en bagage is het zadel van de motor, want dat gebruik je altijd. Het originele zadel maakt de Transalp toegankelijk door de smalle taille en de voor een adventure bike relatief lage zithoogte van 850 mm. Tegelijkertijd is de bekleding van het zadel niet overdreven fijn of dik, waardoor het standaardzadel van de Transalp bij langere ritten snel doorzit en begint te drukken. Bij Honda zelf is er weliswaar een lagere zadelvariant beschikbaar, maar geen verhoogde of beter gepolsterde versies. Als iets langere rijder ben je niet gebonden aan de lage zithoogte en wens je op de Transalp vaak wat meer comfort voor je achterste. De beste oplossing voor dit probleem biedt SW-Motech Customized Seats aan, de custom-zadelmakerij van SW-Motech. In tegenstelling tot andere accessoirefabrikanten hoef je hier niet te vertrouwen op de kwaliteit en het comfort van kant-en-klare zadels, maar kun je je eigen zadel zeer gedetailleerd naar wens laten aanpassen. Een groot aantal verschillende materialen, bekledingen, stiksels, vullingen en kleuren kan worden geselecteerd in de SW-Seats configurator, zodat het nieuwe zadel passend bij je eigen motor en voor het geplande gebruiksgebied kan worden samengesteld.

De samengestelde zadelbank op onze Tune-Up Transalp is met afstandsweefsel en opgevette vulling 20 mm hoger, wat meer comfort biedt en zich bij Stage 2 van de Tune-Up ook nog moet terugbetalen. Als bovenmateriaal hebben we zwart, bi-elastisch fluweeloptiek met dubbele stiksels van blauw garen, wat niet alleen optisch zeer goed bij de Transalp past, maar ook de verhoogde vorm van het zadel optimaal ondersteunt. Het comfort wordt niet alleen verbeterd door de betere vulling van de zadelbank, maar ook door de rechtere vorm, waardoor je meer bewegingsvrijheid naar voren en achteren hebt. Bovendien wordt ook de kniehoek met lange benen nog ontspannender. Het resultaat: Vooral langere ritten breng je aanzienlijk comfortabeler door in het zadel van de Transalp. Het custom-zadel van SW-Seats is voor lange piloten een aanbevelenswaardige optie en voor mij de beste upgrade van Stage 1.

Een groot voordeel van de motor van de Transalp is het brutale, rauwe, subtiel pruttelende geluid dat al via de standaard uitlaat wordt geproduceerd. Is een aftermarket-uitlaat dan überhaupt nodig? En hoeveel verschil maakt het echt? We hebben het uitgeprobeerd en een Titan Slip-On demper van Akrapovic voor de Honda XL750 Transalp besteld. Deze bespaart 1,6 kg in vergelijking met de standaarddemper en zou tegelijkertijd een winst van 0,95 pk en 1,3 Nm koppel bij 5.700 tpm moeten opleveren. Mijn mening: Met de rest van de ingebouwde, zware accessoires is de gewichtsbesparing en de vermogenswinst voor het gebruiksgebied van de Transalp niet relevant. Het geluid wordt echter met de Akrapovic een tikje basrijker, massiever en klinkt naar meer cilinderinhoud. Dit hoor je echter minder van buitenaf, zoals blijkt uit de door ons voor de YouTube-video opgenomen soundcheck van de Transalp met en zonder Akrapovic, maar vooral tijdens het rijden in het zadel. Hier bevalt het versterkte knallende karakter van de 750cc tweecilinder mij veel beter dan het iets blikkerige, helderdere geluid in standaarduitvoering. En nog een klein financieel voordeel biedt de aftermarketdemper, maar dit wordt pas relevant in Stage 2 van de Honda Transalp Tune-Ups.

De standaard Metzeler Karroo Street banden van de Transalp zijn redelijke banden die ook geschikt zijn voor lichte offroad-ritten. Voor fase 1 van dit project, met bijna uitsluitend rijden op verharde wegen, dagelijkse ritten en ontspannen toertochten, wilde ik echter een pure wegband met goede levensduur, handling en korte opwarmtijd. Uiteindelijk zijn het de Pirelli Scorpion Trail 2 geworden. Deze voor tourers en adventure bikes ontworpen wegband met Bi-Compound rubbermengsel en goede grip op nat wegdek heeft me na meer dan 4.500 gereden kilometers nog niet in de steek gelaten. Eigenlijk had ik graag de gloednieuwe, nog betere Scorpion Trail 3 willen uitproberen, maar dat is ons organisatorisch helaas niet gelukt.

Al deze nieuwe onderdelen en aanpassingen hebben de ritten met de Transalp comfortabeler en leuker gemaakt dan voorheen. Toch is ze nog niet perfect en mis ik belangrijke upgrades die om verschillende redenen niet gerealiseerd konden worden.

Allereerst zou ik, net als veel andere Transalp-enthousiastelingen, graag een cruise control willen. Technisch gezien zou dit door de aanwezige Ride-by-wire ook probleemloos realiseerbaar zijn, maar Honda heeft ervoor gekozen dit niet te doen. Waarom de Japanners geen cruise control voor de XL750 Transalp aanbieden, kan ik alleen maar speculeren. Officieel werd destijds bij de presentatie in Portugal gezegd dat de ontwikkeling van een cruise control de aankoopprijs van de Transalp zou hebben verhoogd en dat men haar absoluut voor de, toegegeven, zeer aantrekkelijke prijs wilde aanbieden. Officieus denk ik dat Honda ook geen klanten van de duurdere Africa Twin wil afsnoepen en dit probeert te sturen via de beschikbare uitrusting. Het probleem voor ons kopers van de Transalp: een echte cruise control is ook niet achteraf in te bouwen. Er zijn wel vergrendelingen voor de gashendel, maar die zijn allemaal illegaal en potentieel gevaarlijk, omdat het gas ook in geval van een valpartij aangelegd kan blijven. Een echte cruise control achteraf inprogrammeren is technologisch gezien wel mogelijk via zogenaamde Piggyback-systemen, maar bij de toelating is dit extreem lastig, onderhevig aan strenge eisen en daarmee gepaard gaande, zeer dure testprocedures. Al met al zou zo'n achteraf ingebouwde cruise control een dermate kostbare onderneming zijn dat het zich zelfs voor grote accessoirefabrikanten eenvoudigweg niet loont. Als individu kun je het sowieso vergeten.

De tweede ontbrekende uitrusting is eenvoudiger uit te leggen: het gaat om de middenstandaard. Deze had ik kunnen bestellen in de originele Honda-accessoires, maar ik ben het vergeten. Het nadeel: het smeren van de ketting is alleen behoorlijk lastig. Maar rapporten van andere Transalp-rijders hebben me ook gewezen op een voordeel van mijn verzuim. Zoals te zien is in deze korte video, bereikt het zachte rijwielgedeelte van de Transalp bij een enigszins sportieve rit en hobbels snel zijn grenzen en schuurt het heel vroeg. Volgens de Transalp-eigenaren in de commentaarsectie schuurt blijkbaar de middenstandaard nog vóór de voetsteunen. Dan liever toch zonder!

Het "probleem" van de beperkte hellingshoekvrijheid op de Transalp laat natuurlijk vooral zien dat men ook aan het rijwielgedeelte van de Transalp zou kunnen werken. Omdat fase 1 van de Tune-Up qua kosten niet uit de hand mocht lopen, wilde ik hier nog geen volledig rijwielgedeelte-kit van enkele duizenden euro's laten inbouwen. Het door mij beoogde alternatief zou een eenvoudige vervanging van veren en olie zijn, maar dit was bij onze rijwielgedeelte-partners helaas niet beschikbaar en daarom kan ik niet beoordelen of een goedkope rijwielgedeelte-upgrade een relevante verbetering zou brengen. Fase 2 van het project zal hier onder andere op ingaan.

Stage 1 van de Tune-Up draaide om de gebieden dagelijks gebruik en toeren op de weg, waar de Honda Transalp waarschijnlijk door het merendeel van de Transalp-rijders wordt gebruikt. Stage 2 richt zich echter op die critici die tevergeefs het avontuurlijke karakter van de oorspronkelijke Transalp in de nieuwe Transe zoeken. We willen bekijken hoeveel Adventure Bike er in de Transalp zit en of haar karakter kan veranderen van een toegankelijke, ontspannen dagelijkse toermotor naar een trail-verslindende adventure bike. Gewichtsbesparing, essentiële bescherming en het vergroten van de reserves staan centraal bij Stage 2 van de Honda XL750 Transalp Tune-Up. Blijf gespannen!