Mitas Enduro Trail XT+ Dakar Offroad-band in de grote test 2024

Al in 2022 waren we uitgerust met de Mitas E-09 bij de Seeker Raid Hobby-Rallye. De band overtuigde zowel op asfalt als op de rotsachtige paden en ruwe wegen van de Bosnische bergen. De E-09 is inmiddels vervangen door de Enduro Trail XT+, die achter het E-09 profielontwerp met robuuste schepblokprofiel gebruikt, maar vooraan is geïnspireerd door de voormalige E-13 band met kleinere, hoge noppen. Deze combinatie, E-09 achter en E-13 voor, werd door veel offroad-krakers gebruikt, zo ook door NastyNils bij zijn Bosnia Rally deelnames, en nu is de combo quasi standaard beschikbaar met de XT+. Volgens Mitas is de band ontworpen voor 80% offroad-gebruik en 20% weggebruik, maar wat betekent dat concreet in de praktijk? In tegenstelling tot de zeer rotsachtige, scherpe ondergrond op de Balkan, moet de Enduro Trail XT+ zich deze keer in een ander extreem bewijzen: modder. Tijdens onze reis door Slovenië regent het dagelijks en zo worden boswegen een moddergevecht. Kan de Mitas hier onze volledig beladen motoren doorheen brengen?

Door het schepblokprofiel zou de Enduro Trail XT+ band geschikt moeten zijn voor zowel harde als zachte, modderige terreinen. Net als bij de E-09 ligt de gemiddelde noppenhoogte van het vlakke profiel van de achterband op 13,2 mm. De voorband daarentegen heeft hetzelfde profiel als de E-13, biedt een noppenhoogte van 12 mm en past ook bij andere Enduro Trail banden van Mitas. De in lengterichting en naar voren gerichte noppen zijn agressief genoeg om ook zwaardere trails te overwinnen, maar moeten toch nog goed functioneren op snelwegetappes en asfalt. De Enduro Trail XT+ wordt namelijk expliciet aanbevolen voor adventure bikes en moet deze balans tussen off-road en on-road beheersen. In de Dakar versie wordt door de Heavy-Duty-rubbermengsel bovendien de duurzaamheid verbeterd en de levensduur van de standaard XT+ met tot wel 20% verhoogd. Een harder karkas zorgt daarnaast nog voor verhoogde lekbestendigheid en stabiliteit bij zware beladingen. Lekbestendigheid en meer levensduur waren uiteindelijk ook de argumenten waarom we voor onze tour de Enduro Trail XT+ Dakar hebben gekozen. Het geplande aantal kilometers was niet het probleem, maar collega Schaaf en ik haten niets meer dan ergens in de modder met onze delicate cameraman/journalist-handen banden te moeten wisselen. Laten we kijken of ons plan slaagt.

De opgegeven 20% straatgeschiktheid doen de Enduro Trail XT+ geen recht. In werkelijkheid kan de band veel meer aan dan je op het eerste gezicht zou denken. Met volle, straatgebruikelijke bandenspanning, in het geval van de Triumph Tiger 900 Rally Pro ongeveer 2,5 bar voor en 2,8 bar achter, is de XT+ nog wat wankel en nerveus. Zodra je de bandenspanning aan de voorkant echter iets verlaagt tot 2 bar of net daarboven, wordt het instuurgedrag harmonieuzer en lineairder. Zo gaat er dan ook verbazingwekkend veel op asfalt. Natuurlijk geven de noppen in een schuine stand merkbaar iets mee, maar tegelijkertijd houden ze de grip op droog asfalt vrij lang vast. Vooral dankzij het brede, duidelijk voelbare grensgebied beweeg je je vol vertrouwen door de twisties. Helaas waren ons op onze tour niet al te veel kilometers met droge bochten gegund. In natte omstandigheden is er al meer gevoel en voorzichtigheid nodig.

Het grootste deel van de geasfalteerde kilometers legden onze banden af op de Tiger 900 en de Royal Enfield Himalayan, maar dan wel op de snelweg. Wie denkt dat de delicate noppenbanden na honderden kilometers bij 120 - 130 km/u zouden moeten afslijten, kan ik geruststellen. Zelfs na het traject van Wenen naar Ljubljana, bijna 400 km met een constante snelheid van 120 - 130 km/u, zie je nauwelijks sporen van de inspanningen op de band en is er nog meer dan genoeg profiel over voor verdere offroad-avonturen. Waar je zowel op de provinciale weg als op de snelweg aan moet wennen, is de neiging van het voorwiel om elke spoorvorming, freesrand en andere langsgerichte oneffenheden te volgen. Dit kan soms, bijvoorbeeld bij het wisselen van rijstrook, tot enige onrust in het voertuig leiden, maar in ieder geval met onze machines in geen enkel zorgwekkend mate. De motor gaat niet schommelen, maar krijgt op zulke momenten kort een links-rechts beweging, die na een seconde afneemt.

Onze tour door Slovenië werd grotendeels door onszelf gepland, zonder de routes van tevoren te kennen. De track volgt simpelweg de kleinste wegen die zich ver van de beschaving houden. Dienovereenkomstig waren we veel in de bosrijke heuvels en middelgebergtes van het dunbevolkte oosten van Slovenië. Alle grotere wegen hier zijn onverhard, in verschillende kwaliteiten. Echt grove, materiaalvernietigende grind zoals in Bosnië vind je hier nauwelijks. In plaats daarvan zijn het eerder fijne, geëgaliseerde grindwegen, soms zeer gelijkmatig, soms met stevige stenen of een aardachtige ondergrond.

Het slechte weer is op deze ondergronden relatief irrelevant. Als het al iets doet, maakt het de grindweg nog gripvoller. In combinatie met de naar voren gerichte noppen op het voorwiel en nog eens verlaagde bandenspanning, kun je je zo zeer gemotiveerd in de grindbochten gooien. De zijgeleiding van het XT+ voorwiel is echt redelijk, de in vergelijking met hardenduro-banden iets rondere vorm blijft voorspelbaar en neigt niet tot plotselinge inklapping. Aan de achterkant daarentegen kun je heel fijn met de tractie spelen. Druk op de buitenste voetsteun en de XT+ band biedt ook op losse ondergrond mooie aandrijving. Druk op de binnenste voetsteun en het gaat dwars. Tenminste op de fijn geëgaliseerde grindpaden. Op wegen met een stevigere, gripvollere bodem heeft de Mitas band bijna te veel grip en moet de drift al met nadruk worden ingezet om de tractie te breken. Dat is uiteindelijk echter een luxeprobleem en de grindprestatie van de Enduro Trail XT+ is over het algemeen lovenswaardig.

Dat de Mitas-band goed presteert op grind, verbaasde ons niet na de ervaringen met de voorganger E-09 tijdens de Seeker Raid. De spannendste uitdaging voor ons en de band was vanaf het begin duidelijk: modderige beklimmingen en afdalingen. Niet alleen staat de TET van Slovenië erom bekend veeleisend te worden bij nat weer, maar ook daarbuiten liggen tal van bos- en bospaden op onze route. Deze zijn vaak helemaal niet steil of uitdagend. Maar door de vele regen van de afgelopen dagen en weken is de bodem zo verzadigd met water dat zelfs vlakke stukken weg een zweterige hindernis worden. In de modder is het belangrijk om het momentum vast te houden, omdat je bijna niet meer wegkomt vanuit stilstand. Om toch het maximale uit de beschikbare tractie te halen, moet de band zo lang mogelijk vrij blijven of de mogelijkheid tot zelfreiniging hebben, wat betekent dat modder uit het profiel wordt geslingerd. Of en wanneer de band volloopt, hangt niet alleen af van de band zelf, maar ook sterk van de ondergrond en de gereden snelheid.

Voor een adventure bike-geschikte band kan er met de Enduro Trail XT+ veel gedaan worden. Zelfs in gladde situaties lukt het nog om met een behoedzame gashand tractie te vinden en de aandrijving te behouden. Maar als het dieper en kleveriger wordt, bereikt hij zijn grenzen. Het duurt weliswaar veel langer dan bij de meeste andere "compromisbanden" voor gemengd gebruik, maar uiteindelijk staan ook bij de Enduro Trail XT+ de noppen te dicht bij elkaar om dikke modder te verwijderen. Vooral op kleigrond met daartussen verspreide natte, gladde stenen is voor ons de lol eraf en moeten we omkeren. Met onze gemiddelde offroad-rijvaardigheid en de vrij zware machines zou elke band het onder deze omstandigheden echter moeilijk hebben gehad.

In totaal leggen we 1.300 km af tijdens onze reis, waarvan ongeveer 500 km snelweg, 300 km provinciale wegen en 500 km op onverharde wegen. Na al deze kilometers is de staat van de banden eigenlijk nog heel goed en geschikt voor minstens nog een tour, zo niet meerdere. De absolute levensduur kan ik niet noemen, vooral omdat deze sterk afhankelijk is van het voertuig en de gereden route. In sommige relevante forums is er sprake van een levensduur van 2.000 km, hoewel er nog geen echte langetermijnervaringen zijn met de nieuwe Enduro Trail XT+. Bovendien lijkt dat mij erg krap. Mijn inschatting na deze eerste 1.300 km is dat je alleen met een groot asfaltgedeelte, een sterke motor en een gemotiveerde gashand de band zo snel afslijt. Voor ritten met wat terughoudendheid in de pols en ook kilometers op zachte bos- of veldwegen, zou ik een levensduur van 4.000 km of zelfs meer als realistisch beschouwen. Hieronder het bandenprofiel na bijna 1.500 gereden kilometers ter vergelijking.

De Triumph Tiger 900 Rally Pro gebruikte tijdens onze reis de Mitas Enduro Trail XT+ band op haar tubeless velgen. De Royal Enfield Himalayan daarentegen is uitgerust met klassieke binnenbanden. Voor de modderige stukken hebben we bij de Tiger de bandenspanning verlaagd naar 1,6 bar voor en 2,0 bar achter. De Himalayan reed met 1,5 bar voor en 1,8 bar achter. In principe geef ik de voorkeur aan binnenbanden, omdat je in geval van velgschade of een gescheurde band in de wildernis nog steeds kunt helpen. Bij bandenschade door scherpe voorwerpen is de tubeless band weliswaar eenvoudiger te repareren, maar in noodgevallen moet je toch een binnenband plaatsen, wat niet bij elke tubeless velg even gemakkelijk is. Door de zachte omstandigheden was er tijdens onze tour geen groot risico op bandenschade, maar als je bijvoorbeeld in Bosnië met hoge snelheid over meedogenloze rotsachtige paden wilt rijden, is de XT+ Dakar met zijn harde karkas en Heavy-Duty rubbermengsel goed geschikt. Het nadeel hiervan is dat de harde band met de hand moeilijk van de velg te halen is. Zelfs bij de verwante E-09 hebben veel hobbyisten hun tanden stukgebeten bij het handmatig wisselen van de band. Onze tip: Rijd voorzichtig een stukje verder met een platte band om het rubber door de loopbeweging op temperatuur te brengen en haal dan zo snel mogelijk de warme, daardoor zachtere band van de velg. Dit kan helpen, maar de XT+ blijft ook zo zeker een uitdaging bij een pitstop in het veld.

Het adventure bike-segment groeit gestaag en daarmee ook het aantal banden voor gemengd gebruik. Voor iedereen die op zoek is naar een geschikte band voor hun on-/offroad-tour, waag ik een snelle vergelijking met concurrerende banden die voorafgaand aan de reis in aanmerking kwamen. Populaire 50/50-banden, zoals de Metzeler Karroo 4, Heidenau K60 Ranger of Dunlop Trailmax Raid, heb ik overwogen omdat ze uitstekend op de weg functioneren en een redelijke offroad-prestatie bieden. Door de geringere profieldiepte en grotere, dichter bij elkaar staande profielblokken, was echter een probleem in modderig terrein te voorzien. Ook de klassieker onder de adventure bike-banden, de Conti TKC 80, kwam in aanmerking. Door zijn leeftijd is hij echter wat glad op nat wegdek en vooral de grote noppen op het voorwiel waren voor mij te breed en plat voor modder en zachte aarde. Een andere optie was de Michelin Anakee Wild, NastyNils' favoriete 50-50-offroadband, die echter niet zo soepel rolt op verharde wegen. Uiteindelijk waren het diepe profiel van de Mitas-banden en de daarmee gepaard gaande, minste nervositeit bij het bekijken van de weersvoorspelling doorslaggevend.

De Mitas Enduro Trail XT+ is een geweldige band voor iedereen die niet langer tevreden is met de offroad-prestaties van de gangbare 50-50 banden. Met deze band kun je je moeiteloos over licht tot grof grind, boswegen en veldwegen bewegen; alleen bij plakkerige modder houdt het op. Tegelijkertijd zijn langere ritten over de snelweg geen probleem en op droog asfalt kun je vrij snel door de bochtige wegen cruisen. Zoals gebruikelijk bij noppenbanden, is er enige gewenning nodig voor de eigen beweging van de noppen en voorzichtigheid bij natte omstandigheden. Wie van plan is grote tochten te maken, zou vanwege de hogere levensduur, zwaardere belading en om mogelijke lekke banden te voorkomen, beter kunnen kiezen voor de Dakar-versie van de XT+ band.

Klinkt de Mitas Enduro Trail XT+ Offroad band interessant voor jou? Meer informatie over de eigenschappen en beschikbare afmetingen van de Enduro Trail XT+ vind je op de Mitas website.