Honda CRF1100L Africa Twin ES 2024 Offroadtest

De Honda Africa Twin-modellen kregen in 2024 een update. Naast een lichte toename van de prestaties en de transformatie van de Adventure Sports in een weggerichte machine, stond ook de semi-actieve ophanging centraal bij deze update. De EERA-vering wordt nu standaard gemonteerd op de Adventure Sports en is voor het eerst ook leverbaar op de standaard Africa Twin. In de test van de nieuwe Honda Adventure Sports konden we de prestaties op de weg testen, maar hoe ziet hij eruit buiten de gebaande paden? Ons winteruitstapje in de heuvels rond Barcelona bood de perfecte gelegenheid om de Africa Twin aan een ruw ritje te onderwerpen.

Het is dan ook geen verrassing dat de Africa Twin uitstekend overweg kan op lichte onverharde wegen. Grindwegen, brede bospaden en landweggetjes bieden de kans om te genieten van de geweldige motor en de grote stabiliteit van de Honda te benutten. Dankzij de ontspannen ergonomie en de zeer rechte, wat ik een touring-stand noem, wordt de rijder zelfs tijdens lange etappes op een losse ondergrond helemaal niet belast. Hoewel de 18,8 liter tank breed is, zit hij niet in de weg op gemakkelijk terrein. Met de optionele Rally-voetsteunen kun je nog breder en veiliger op de Africa Twin staan, die ondanks zijn relatief hoge gewicht en zwaartepunt heel gemakkelijk onder controle te houden is via de voetsteunen en het brede stuur. De grootste bron van vreugde is echter de gasrespons en vermogensafgifte van de 1.084 cc tweecilinder-in-lijn. Het vermogen is fijn doseerbaar en toch krachtig. Het koppel is al sappig bij lage en middelhoge toerentallen, maar is zeer goed onder controle te houden, zelfs op zeer losse ondergrond met weinig grip.

Dat is maar goed ook, want de elektronica van de Africa Twin is vrij conservatief ontworpen volgens het Japanse veiligheidsconcept. In de scherpste stand van de hellingshoekafhankelijke tractiecontrole zijn kleine drifts toegestaan, maar in los terrein wordt te veel vermogen afgenomen. De tractiecontrole wordt na korte tijd uitgeschakeld, maar dit is geen probleem met de nauwkeurige, lineaire vermogensafgifte. Daarnaast zorgt de relatief lange wielbasis van 1575 mm voor veel stabiliteit, waardoor de achterkant niet zo snel wegbreekt en de drift zeer controleerbaar blijft. Dit werkt ook uitstekend met de DCT transmissie met dubbele koppeling, hoewel hiervoor een van de sportstanden wordt aanbevolen, waarbij de versnellingen iets langer worden uitgeschakeld. Hoe goed de DCT in principe werkt in het terrein heb ik al beschreven in de test van de Honda CRF1100L Africa Twin DCT in IJsland. De 2024 update heeft ook het reactiegedrag bij de laagste toerentallen verbeterd, maar zonder een directe vergelijking met een DCT van de vorige generatie zijn zulke kleine verschillen nauwelijks merkbaar. Wat wel opvalt in het terrein is de nieuwe G-schakelaar, de off-road modus van de DCT. Wanneer deze is geactiveerd, slepen de koppelingen minder en wordt het vermogen directer overgebracht op het achterwiel, wat de tractie op losse ondergrond verbetert. Samengevat beweegt de Africa Twin zich zeer zelfverzekerd over lichte, onverharde wegen en kan hij comfortabel cruisen of een beetje spelen, afhankelijk van je voorkeur.

Maar wanneer het terrein wat uitdagender wordt, bereikt zo'n grote motor zijn grenzen. De Africa Twin moet niet alleen beoordeeld worden op zijn gewicht, want er zijn andere grote touring enduro's op de markt die nog steeds indrukwekkende prestaties kunnen leveren in het terrein. Het grootste probleem van de Africa Twin is zijn ergonomie. Op de weg en in gemakkelijk terrein ben je tevreden met de ontspannen zit- en stahouding, maar wanneer je bergopwaarts gaat en misschien zelfs de helling oprijdt met het gas open, staan de voetsteunen te ver naar voren. De afstand tussen de voetsteunen en het stuur is niet groot genoeg om je lichaam ver genoeg naar voren te brengen en je gewicht in balans te houden tijdens beklimmingen. In plaats daarvan hang je als een aap aan het stuur, wat kan leiden tot problemen met plotselinge klappen tegen het voorwiel of plaatsen met weinig grip. Het voorwiel wordt extra belast door ongecontroleerde impulsen via het stuur en kan dan wegglijden of van de bedoelde rijlijn worden afgegooid.

Bovendien blijft de stabiliteit van de Africa Twin ook behouden in gemiddeld terrein. Waarom alleen gemiddeld? Onze testmotor wordt enigszins beperkt door zijn Metzeler Karoo Street banden. Bovendien zijn noch ik, noch cameraman Schaaf off-road helden zoals Pol Tarres op de Husqvarna Norden 901. Alleen de goden van het losse terrein durven echt zwaar terrein aan te gaan op grote enduromotoren. De golvende, soms ruige en smalle zand- en bospaden in Spanje waren de perfecte speeltuin voor ons. En juist op deze veranderlijke ondergrond met uitstekende stenen en motorcross-achtige glooiingen in de harde ondergrond was het terrein ideaal om de vering te testen. De hardware en software zijn afkomstig van Showa en regelen de demping permanent. De voorspanning kan met één druk op de knop in verschillende standen worden ingesteld. De demping kan ook worden ingesteld tussen hard, medium, zacht en off-road, wat resulteert in een brede spreiding. In plaats van moeizaam de klikken met de hand aan te draaien zoals bij conventionele vering, kun je overschakelen naar de off-road modus zodra je de asfaltweg verlaat en verder rijden met afgestelde vering zonder te hoeven stoppen. De vering reageert fijn op oneffenheden, strijkt kleine oneffenheden vakkundig glad en absorbeert geleidelijk hardere schokken. Dankzij deze stabiliteit voel je je zelfs op matig moeilijk terrein comfortabel. Ondanks een rijklaar gewicht van 242 kg heb ik de vering geen enkele keer aan de grond gekregen, zelfs niet op snel naderende golven in het zandpad. Waar je wel voor moet oppassen als je snel over rotsachtig terrein rijdt, zijn uitstekende stenen. Omdat de Africa Twin helaas alleen tubeless velgen in het programma heeft, kan een deuk in de velg een echt probleem zijn. Velgen voor tubeless banden zouden als accessoire op zijn minst wenselijk zijn.

Het gewicht is het meest merkbaar tijdens snelle correcties en zijwaartse slagen. De kilo's zijn bij de Africa Twin erg zwaar naar voren verdeeld en zitten vrij hoog. Als deze massa eenmaal in beweging is en snel op een nieuwe koers moet worden gezet, vereist dat een heel specifieke impuls via de voetsteunen en het stuur. Schaaf zegt: "Je moet de Africa Twin manoeuvreren." Na verloop van tijd leer je de benodigde krachten wat beter in te schatten, maar het komt steeds weer voor dat je te weinig of te veel impuls geeft en de hoogbenige Africa Twin plotseling richting de grond beweegt. Vooral bij lage snelheden is het nogal tippelen en worstel je een beetje met de Africa Twin. Maar zoals altijd in het terrein: De rijder bepaalt de grens, niet de motor. Er zijn echter ook machines onder de grote toerenduro's die speelser en wendbaarder zijn over heuvel en dal.

De Africa Twin heeft zich sinds de nieuwe versie in 2018 gevestigd als een comfortabel, zelfverzekerd en stabiel voertuig. Wat dat betreft is er niets veranderd, zelfs buiten de gebaande paden en met de semi-actieve vering. Er zijn zeker sportievere en wendbaardere motoren op de markt. Maar de nieuwe vering tilt comfort en stabiliteit naar een nieuw niveau. Vooral op gemengde tochten met on- en off-road routes is het een groot pluspunt als je de vering met één druk op de knop op de juiste stand kunt zetten. Dit verbetert ook de algehele prestaties tijdens de tocht als je de tocht niet op de weg hoeft af te leggen met de vering ingesteld voor off-road gebruik. Maar ook voor ons hobby off-roaders laat de vering nauwelijks te wensen over als we over hobbels rijden of kleine steile hellingen op stuiteren. De vering werkt fijn, geeft goede feedback aan de bestuurder en rommelt stabiel over heuvels en dalen. Een conventioneel chassis kan beter presteren als het door een expert wordt afgesteld op de rijder, het voertuig en het terrein, maar je gaat gewoon op de Africa Twin ES zitten en rijdt weg. De elektronica zorgt voor de rest, waardoor het typische touring enduro compromis tussen weg en avontuur ongedaan wordt gemaakt. Erg leuk! Als de ergonomie deze veelzijdigheid nu eens zou ondersteunen... Misschien in de volgende update van de Africa Twin.

Dit is de testconclusie en daarmee het einde van deze off-roadtest. Ter verduidelijking: de volgende conclusies hebben betrekking op de Honda Enduro in het algemeen en zijn, omdat ze ook in onze 1000PS-marktplaats staan, afkomstig uit eerdere tests die niet alleen specifiek voor off-road zijn.